ท้าวพระยาพระหัวเมืองมุขมนตรีทั้งหลายพิพากษาว่า เมื่อพระยาแลวกยกช้างม้ารี้พลมาดังนี้ ท้าวพระยาทั้งหลายจะคิดประการใด จึงพระยาเพทราชาผู้เปนพระอินทรานครบาลทูลว่า กรุงพระมหานครไซ้พึ่งเปนอันตราย รี้พลบอบบางยังไป่ได้สมบูรณ์ แลพลทหารซึ่งจะขึ้นประจำน่าที่รอบพระนครนั้นเห็นมิครบน่าที่ อนึ่ง ปืนใหญ่น้อยสำหรับพระนครนั้น สมเด็จพระเจ้าหงษาวดีก็ให้เอาไปเปนอันมาก แลปืนซึ่งตั้งซ่องทั้งปวงนั้นเปนอันน้อยนัก ทั้งกระสุนดินประสิวก็ยังมิได้ประมูลไว้สำหรับที่จะกันพระนคร แลซึ่งจะตั้งอยู่รบพุ่งป้องกันพระนครครั้งนี้เห็นเหลือกำลัง ขอเชิญเสด็จขึ้นไปยังเมืองพระพิศณุโลกให้พ้นราชศัตรูก่อน ท้าวพระยาพระหัวเมืองมนตรีมุขทั้งหลายก็ลงเปนคำเดียวด้วยพระยาเพทราชา สมเด็จพระพุทธเจ้าอยู่หัวก็ตรัศบัญชาตามท้าวพระยาทั้งหลาย จึงมีพระราชโองการตรัศสั่งแก่ขุนเทพอรชุณให้แต่งเรือพระที่นั่งแลเรือประเทียบทั้งปวงให้สรรพ.
๏ ในขณะนั้น พระเพ็ชรรัตนเจ้าเมืองเพ็ชรบุรีมีความผิด ทรงพระกรุณาให้ยกออกเสียจากที่ พระเพ็ชรรัตนก็คิดเปนขบถ แลซ่องสุมชาวนอกทั้งปวงได้มาก แล้วคิดจะปล้นทัพหลวงเมื่อจะเสด็จขึ้นไปนั้น.
๏ จึ่งสมเด็จพระพุทธเจ้าอยู่หัวตรัศถามขุนเทพอรชุณด้วยเรือพระที่นั่งทั้งปวง แล้วก็ตรัศถามว่า ซึ่งจะไปจากพระนครนี้ ขุนเทพอรชุณยังคิดเห็นประการใด จึงขุนเทพอรชุณกราบทูบว่า พระยาแลวกยกมาครานี้มิได้เปนศึกใหญ่ ขอทรงพระกรุณาเสด็จอยู่แลให้รบพุ่งป้องกันพระนครให้รู้จักกำลังศึกก่อน ครั้นจะด่วนละ
