ตั้งประทับแรมอยู่ตำบลหนองปลิง ๓ เวน แล้วก็ยกไปโดยทางเชียงทองกุมตเหมาะ.
๏ ขณะนั้น พระยากำแพงเพ็ชรส่งข่าวไปถวายว่า ไทยใหญ่ เวียงเลือ เสือต้าน เกียกกาย ขุนปลัด มังทราง มังนิววายลอง กับนายม้าทั้งปวงอันอยู่ณเมืองกำแพงเพ็ชร พาครอบครัวอพยพหนี พม่ามอญตามไปทัน ได้รบกันตำบลหนองปลิงเปนสามารถ พม่ามอญแตกแก่ไทยใหญ่ ๆ ทั้งปวงยกไปทางเมืองพระพิศณุโลก สมเด็จพระนเรศวรเปนเจ้าทราบดังนั้น ก็ให้ม้าเร็วไปบอกแก่หลวงโกษาแลลูกขุนอันอยู่รักษาเมืองพระพิศณุโลกว่า ซึ่งไทยใหญ่หนีมานั้น เกลือกจะไปเมืองอื่น ให้แต่งออกอายัติด่านเพ็ชรบุรี เมืองนครไท ชาตการ แสนเซา ให้มั่นคงไว้ อย่าให้ไทยใหญ่ออกไปรอด หลวงโกษาแลลูกขุนทั้งปวงทราบดังนั้นก็แต่งออกไปกำชับด่านทางทั้งปวงตามรับสั่ง ฝ่ายไทยใหญ่ก็พาครอบครัวตรงเข้ามาเมืองพระพิศณุโลก หลวงโกษาแลลูกขุนทั้งปวงก็รับพิทักษ์รักษาไว้ นันทสูกับราชสังครำมีหนังสือมาให้ส่งไทยใหญ่ หลวงโกษาแลลูกขุนผู้อยู่รักษาเมืองพระพิศณุโลกก็มิได้ส่ง ฝ่ายสมเด็จพระนเรศวรเปนเจ้าเสด็จยกพยุหแสนยากรไปถึงเมืองแครงณวัน ๕ ๑ฯ ๖ ค่ำ
๏ ขณะนั้น รู้จ่าวไปถึงซักแซกยอถ่างเจ้าเมืองแครง ให้ปลัดเมืองออกมาทูลว่า ขอเชิญเสด็จพักพลอยู่แต่นอกเมืองแครงก่อน สมเด็จพระนเรศวรเปนเจ้าก็ให้พักพลอยู่ใกล้อารามพระมหาเถรคันฉ่อง แล้วตรัศให้ข่าวขึ้นไปถึงพระเจ้าหงษาวดีว่า ยกทัพมาถึงเมืองแครงแล้ว พระเจ้าหงษาวดีทราบดังนั้น มีความยินดีว่า ครั้งนี้ จะสมคิดแล้ว จึงให้จัดกองทัพหมื่นหนึ่งออกไปซุ่มไว้ต่อทางพระนเรศวรจะขึ้นมานั้นไกล
