หน้า:พงศาวดาร (หัตถเลขา) - ๒๔๕๕ (๑).pdf/169

๑๑๒

เจ้าจะอยู่ในเมืองมอญนี้ พระเจ้าหงษาวดีแจ้ง อันตรายก็จะมีเปนมั่นคง ข้าพเจ้าจะนำพระผู้เปนเจ้า กับพระยาเกียรติ์ พระยาพระราม แลญาติโยมทั้งปวง ลงไปอยู่ณกรุงพระมหานครศรีอยุทธยา จะได้กระทำปฏิการสนองคุณพระผู้เปนเจ้า แลปลูกเลี้ยงพระยาเกียรติ์ พระยาพระราม ด้วย พระมหาเถรกับพระยาทั้งสองก็ยินยอมพร้อมโดยพระราชบริหาร สมเด็จพระนเรศวรเปนเจ้าก็ตรัศแก่มุขมาตยาโยธาหาญทั้งปวงว่า เราหาความผิดมิได้ ซึ่งพระเจ้าหงษาวดีคิดร้ายต่อเราก่อนนั้น อันแผ่นดินพระมหานครศรีอยุทธยากับแผ่นดินหงษาวดีขาดจากทางพระราชไมตรีกัน เพราะเปนอกุศลกรรมนิยมสำหรับที่จะให้สมณพราหมณาประชาราษฎรได้ความเดือดร้อน แล้วพระหัดถ์ก็ทรงพระสุวรรณภิงคารหลั่งอุทกธาราลงเหนือพื้นพสุธาดล จึงออกพระโอฐตรัศประกาศแก่เทพยเจ้าทั้งหลายอันมีมหิทธิฤทธิแลทิพจักขุทิพโสตรซึ่งสถิตย์อยู่ทุกทิศานุทิศจงเปนทิพพยาน ด้วยพระเจ้าหงษาวดีมิได้ตั้งอยู่โดยคลองสุจริตมิตรภาพขัติยประเพณี เสียสามัคคีรศธรรม ประพฤติพาลทุจริต คิดจะทำภยันตรายแก่เรา ตั้งแต่วันนี้ไป กรุงพระมหานครศรีอยุทธยากับเมืองหงษาวดีมิไดเปนสุวรรณปัถพีเดียวดุจหนึ่งแต่ก่อน ขาดจากกันแต่วันนี้ไปตราบเท่ากัลปาวสาน ครั้นมีพระราชบริหารประกาศเปนฉินทภาคอุไภยพระมหานครเสร็จแล้ว ก็มีพระราชโองการตรัศสั่งท้าวพระยามุขมนตรีทั้งปวงว่า เราจะยกกลับไปพระนครครั้งนี้ จะพาพระมหาเถรคันฉ่อง แลญาติโยม กับพระยาพระราม พระยาเกียรติ์ ไป แล้วจะตีกวาดครัวรามัญเมืองรายทางไปด้วย ครั้นณวัน ๖ ๓ฯ ๖ ค่ำ เพลา ๑๑ ทุ่ม ให้เอาพระคชาธารเข้าเทียบเกย ทอดพระเนตรเห็นพระสาริริกบรมธาตุเสด็จปาฏิหารแต่