หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๑๘

โดยง่าย เพราะทิศข้างนั้นเปนอริแก่เมือง จึงมีพระราชโองการตรัศให้พระยาไชยบูรณ ขุนหลวงธรรมไตรโลก ขุนราชรินทร ยกพลจากประตูสพานจันมาตั้งข้างประตูดอนแหลม แล้วให้เร่งแต่งการอันจะเข้าปล้นเมือง อนึ่ง ที่ประตูสามเกิดแลประตูป่าหม้อ ก็ให้แต่งพลทหารเข้ารบพุ่งจนสว่างก็ยังมิได้.

 ครั้นรุ่งขึ้นณวัน ค่ำ ก็ยกทัพหลวงมาตั้งประตูข้างดอนแหลม แล้วก็เร่งแต่งการให้เข้าปล้นเมืองนั้นเปนสามารถ ชาวเมืองยิงปืนไฟพุ่งสาตราวุธมาต้องพลข้าหลวงป่วยเจ็บล้มตายเปนอันมาก จะปีนกำแพงขึ้นมิได้ สมเด็จพระนเรศวรเปนเจ้าก็ตรัศให้ลงโทษขุนอินทรเดชะผู้เปนยุกรบัตรอันบังคับต้อนพลเข้าปล้นเมือง แลนายทัพนายกองทั้งหลายนั้นให้มัดตระเวนรอบทัพ จึงขุนอินทรเดชะแลข้าหลวงทั้งปวงถวายทานบนว่า จะขอปล้นเมืองให้ได้ พระยาไชยบูรณบังคมทูลว่า ซึ่งไปมิได้ตั้งค่ายประชิแลจะปีนปล้นเอาเมืองดังนี้ พลทหารทั้งหลายจะทำการมิสดวก เพราะชาวเมืองป้องกันถนัด จะขอทำค่ายประชิแลปลูกหอรบให้สูงเทียมกำแพง แล้วจะได้ยิงปืนใหญ่น้อยสาดเข้าไป เจ้าน่าที่ก็จะรส่ำรสาย เห็นจะได้เมืองโดยง่าย สมเด็จพระนเรศวรเปนเห็นชอบด้วย ก็ให้ตัดไม้ใหญ่แลไม้โตนดมาทำตามพระยาไชยบูรณกราบทูล ครั้นณวัน ค่ำ เวลารุ่งแล้วสองนาฬิกาห้าบาท ยกพลทหารเข้าเผาประตูดอนแหลมนั้นทลายลง จึงให้พลทหารตรูกันเอาบันไดเข้าพาดกำแพงปีนเข้าไปในเมืองนั้นได้ แลตัวพระยาสวรรคโลกก็หนีไปพึ่งอยู่บนกุฎีพระสงฆ์ณวัดไผ่ใต้ แลชาวทหารก็ตามไปกุมตัวได้เอามาถวาย ส่วนพระยาพิไชยหนีจากเมืองสวรรคโลกไปถึงแดน