ศึกเข้ามาถึงเมืองจนเสียครอบครัวยับเยิน ข้าศึกก็มีน้ำใจกำเริบหนักขึ้น จะเอาเปนอย่างมิได้ เราจะยกออกไปรับกลางทาง นายทัพนายกองก็เห็นด้วย พระยาสวรรคโลกก็ให้ผ่อนครอบครัวออกเสียจากเมือง แล้วก็ยกออกไปตั้งรับลำน้ำลงกูบเอาน้ำไว้หลัง หมายจะมิให้ข้าศึกอาไศรยได้ จึงแต่งเปนกองโจรหกกอง ๆ ละ ๕๐๐ แล้วสั่งว่า ได้ทีจึงทำ ถ้ามิได้ที ให้หลีกเข้าป่า ถ้าเห็นศึกหนักเหลือกำลัง ให้ลาดถอยเข้ามา เราจึงจะยกออกยอ กองโจรก็ไปทำตามพระยาสวรรคโลกสั่ง.
๏ ฝ่ายพระราชมนู ครั้นพระยานครนายกอยู่รักษาเมืองปัตบองแล้ว ก็กราบถวายบังคมลายกเข้าไปเมืองโพธิสัตว กองทัพหลวงก็เสด็จตามเข้าไป ทัพน่าพระราชมนูยกเข้าไปถึงตำบลหนองจอก.
๏ ฝ่ายเขมรกองโจรก็ออกรบทัพน่าก็ตีแตก แต่เขมรรับรายทางเข้าไปถึงหกตำบล พลเขมรต้องสาตราวุธป่วยตายเหลือกำลังแล้วก็ถอยเข้าไปหาทัพใหญ่ พระราชมนูก็ยกทหารหนุนเนื่องกันเข้าไป ฝ่ายพระยาสวรรคโลกได้ยินเสียงปืนรบสักครู่หนึ่ง พอเห็นเขมรแตกทัพไทยไล่ตีเข้ามา พระยาสวรรคโลกให้ตีกลองสัญญาโบกธงยกทหารออกไปรับ ได้รบกันกับทัพน่าพระราชมนูจนถึงตลุมบอนฟังแทง พระราชมนูเห็นดังนั้นก็แยกทหารแผ่ออกตีประดาเข้าไป ทัพเขมรรับที่กล้าไม่อยู่ ก็แตกล้มตายป่วยเจ็บเปนอันมาก พระยาสวรรคโลกขึ้นช้างข้ามน้ำหนีไปได้ ทัพไทยได้ช้างพลายพังห้าสิบช้าง ม้า ๑๐๐ ม้า กับเครื่องสาตราวุธ จับได้เขมรเปนอันมาก แล้วยกตามเข้าไปได้เมืองโพธิสัตว ก็บอกลงไปถึงทัพหลวง สมเด็จพระนเรศวรเปนเจ้าดี
