หน้า:พงศาวดาร (หัตถเลขา) - ๒๔๕๕ (๑).pdf/250

๑๙๓

กำลัง จนความคิดแล้วก็นิ่งรักษามั่นไว้ ฝ่ายสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเสด็จถึงเมืองตนาวศรี สั่งให้ตั้งค่ายล้อมไว้โดยรอบ แต่ทัพหลวงนั้นตั้งไกลเมืองห้าสิบเส้น จึงทรงแต่งเปนหนังสือรับสั่งเข้าไปว่า พระยาตนาวศรีเปนข้าหลวงเดิม สัจซื่อมั่นคง ได้ทำราชการโดยเสด็จงานพระราชสงคราม ความชอบแต่หลังมากมายนัก ซึ่งทรงพระมหากรุณาให้มากินเมืองตนาวศรีนี้ยังหาเสมอความชอบไม่อิก แต่จำเปนด้วยเหตุว่า เมืองตนาวศรีเปนน่าศึก ครั้นจะให้ผู้อื่นมาอยู่มิวางพระไทย จึงให้พระยาศรีไสยณรงค์ออกมาอยู่ต่างพระเนตรพระกรรณ เนื้อความข้อนี้ก็ย่อมรู้อยู่แก่ใจ แลซึ่งข่าวเข้าไปว่า พระยาตนาวศรีคิดการขบถ สมเด็จพระพุทธเจ้าอยู่หัวก็ยังไม่เชื่อ จึงมีตราออกมาให้หา ก็มิเข้าไปเฝ้า เนื้อความจึงมากขึ้น ตรัศให้เราออกมา เรามีความเมตตานักอยู่ พระยาตนาวศรีผิดแต่ครั้งเดียวดอก ให้ออกมาหาเราเถิด จะกราบทูลขอโทษไว้ครั้งหนึ่ง ถ้าจะมา ก็ให้มาในวันนี้ ถ้ามิมา เห็นว่า จะรับทัพเราได้ ก็ให้แต่งป้องกันเมืองให้มั่นคง พระยาตนาวศรีแจ้งในหนังสือดังนั้นจึงคิดว่า เราได้ทำการล่วงเกินผิดถึงเพียงนี้แล้ว แลซึ่งมีหนังสือรับสั่งมาทั้งนี้เปนราชอุบายศึก ออกไปก็ในจะตาย ผิดชอบก็จะอยู่สู้ไป ถึงจะตายก็จะได้ปรากฎชื่อไว้ภายน่า พระยาตนาวศรีมิได้ออกมา เพลารุ่งแล้วนาฬิกาหนึ่ง สมเด็จเอกาทศรฐอิศวรบรมนารถบรมบพิตรพระพุทธเจ้าอยู่หัวเสด็จทรงเครื่องอลังการประดับสำหรับพิไชยยุทธเสร็จ เสด็จทรงช้างต้นเจ้าพระยาปราบไตรจักรเปนพระคชาธาร พร้อมด้วยท้าวพระยาพลาพลทวยหาญเปนขนัดแน่น แสนเสโลห์โตมรมาศดูพันฦก อธึกทั้งทวนทองธงทิวเปนท่องแถวไสว อำไพ

๑๓