หน้า:พงศาวดาร (หัตถเลขา) - ๒๔๕๕ (๑).pdf/255

๑๙๘

พระองค์ดำรัศนี้ควรนัก ขอพระราชทานให้แต่งดอกไม้ทองเงินเครื่องราชบรรณาการมีพระราชสาสนไปอ่อนน้อมโดยราชประเพณีเมืองขึ้นเมืองออกกรุงเทพมหานครแล้ว ความศรีสวัสดิพัฒนมงคลก็จะบังเกิดมีไปตราบเท่ากัลปาวสาน พระยาแลวกได้ฟังดังนั้นยินดีนัก จึ่งให้แต่งดอกไม้ทองเงินจัดเครื่องราชบรรณาการเปนอันมาก แล้วแต่งลักษณราชสาสน ให้ออกยาวงษาธิบดี พระเสน่หามนตรี หลวงวรนายก เปนทูตานุทูตจำทูลพระราชสาสนคุมเครื่องมงคลราชบรรณาการมา ครั้นถึงด่านปราจิณบุรี กรมการก็คุมทูตานุทูตเข้าไปยังกรุงเทพมหานคร เสนาบดีนำเอากิจจานุกิจกราบบังคมทูล พระบาทสมเด็จพระพุทธเจ้าอยู่หัวดำรัศให้เบิกทูตเข้าเฝ้าณมุขเด็จน่าพระที่นั่งมังคลาภิเศก ตรัศพระราชประฏิสันถาร ๓ นัด แล้วพระศรีภูริปรีชาก็อ่านพระราชสาสน ในลักษณนั้นว่า ข้าพระองค์ครองกรุงอินทรปัตกุรุรัฐราชธานี ขอถวายบังคมมาแทบพระบวรบาทบงกชมาศสมเด็จพระผู้จอมมกุฎกรุงเทพทวาราวดีศรีอยุทธยามหาดิลกภพนพรัตนราชธานีบุรีรมย์อุดมพระราชนิเวศมหาสถาน ด้วยพระบิดาข้าพระองค์มิได้รักษาขอบขัณฑเสมาโดยราชประเพณี กระทำพาลทุจริต มิได้รู้จักกำลังตนกำลังท่าน มาก่อการให้เกิดเปนปรปักษ์แก่กรุงเทพมหานคร อุประมาดั่งจอมปลวกมาเคียงเขาพระสิเนรุราชบรรพต มิดั่งนั้น ดุจมิคชาติตัวน้อยองอาจยุทธนาการด้วยพระยาราชสีห์อันมีมเหศรศักดานุภาพ ก็ถึงแก่กาลพินาศจากไอสูรย์สวรรยานั้น ก็เพื่อผลกรรมอันได้กระทำมาแต่ก่อน แลข้าพระองค์ครองแผ่นดินเมืองแลวกครั้งนี้ จะได้เอาเยี่ยงอย่างพระบิดานั้นหามิได้ จะขอเอาพระเดชเดชานุภาพสมเด็จ