หน้า:พระราชพงษาวดาร ฉบับพระราชหัดถเลขา ภาค ๑ (๒๔๕๕) b.pdf/277

๒๑๘

ตองอูใช้มานั้น พระมหาเทพก็มิได้พิจารณาว่า ทูตานุทูต พระมหาเทพก็ใช้ชาวม้าให้ไล่จับเอาชาวตองอูอันมานั้น ได้ตัวมังรัดอ่องผู้ถือหนังสือพระยาตองอูนั้นจำคาส่งลงมาถวายถึงทัพหลวง พระบาทสมเด็จบรมบพิตรพระพุทธเจ้าอยู่หัวทั้งสองพระองค์ก็ทรงพระโกรธแก่พระมหาเทพว่า ซึ่งพระยาตองอูใช้มาเปนราชทูต แลพระมหาเทพให้จับเอามาเปนเชลยนั้นมิชอบ ก็ตรัสให้ลงพระราชอาชญาแก่พระมหาเทพ แล้วก็ให้ปล่อยมังรัดอ่องนั้นคืนเข้าไปยังเมืองตองอู ให้ว่าแก่พระยาตองอูว่า พระบาทสมเด็จบรมบพิตรพระพุทธเจ้าอยู่หัวทั้งสองพระองค์ยกทัพหลวงเสด็จมาครานี้ไซ้ จะเอาเมืองหงษาวดี แลซึ่งพระยาตองอูให้ราชทูตจำทูลพระราชสาสนไปว่า เชิญพระบาทสมเด็จบรมบพิตรพระพุทธเจ้าอยู่หัวทั้งสองพระองค์เสด็จมาเอาเมืองหงษาวดี แลพระยาตองอูจะยกพลมาช่วยแล้วไซ้ พระยาตองอูมิได้อยู่ท่าทัพหลวงแลชิงปล้นเอาเมืองหงษาวดีนั้น ได้ช้างดีม้าดีเท่าใดไซ้ ให้แต่งไปถวายโดยคลองพระราชไมตรี แลทรงพระกรุณาจะยกทัพหลวงเสด็จคืนไปยังพระนคร ครั้นมังรัดอ่องเข้าไปถึงเมืองตองอู พระยาตองอูก็ใช้มังรัดอ่องให้ออกมาเล่า แลให้กราบทูลพระกรุณาว่า จะขอให้ทัพหลวงตั้งอยู่แต่ในที่เสด็จถึงนั้น ขออย่าเพ่อยกเข้าไป แลพระยาตองอูจะแต่งราชสาสนแลเครื่องบรรณาการช้างม้าซึ่งได้ในเมืองหงษาวดีนั้นส่งออกมาถวาย จึงพระยาพระรามกราบทูลพระกรุณาว่า ซึ่งพระยาตองอูให้มากราบทูลพระกรุณาเชิญทัพหลวงงดอยู่นั้น เหตุพระยาตองอูจะแต่งการป้องกันเมืองยังไป่มิสรรพ จึงอุบายให้ออกมาห้ามประสงค์จะแต่งการที่จะรบพุ่งนั้นให้สรรพ ขออัญเชิญทัพหลวงเสด็จเข้าไป อย่าให้ทันพระยา