หน้า:พระราชพงษาวดาร ฉบับพระราชหัดถเลขา ภาค ๑ (๒๔๕๕) b.pdf/283

๒๒๔

ให้นันทพยะเอามาถวาย แลให้กราบทูลพระกรุณาว่า ทัพหลวงเสด็จมานี้ พระเจ้าเชียงใหม่ก็ชื่นชมหนักหนา เห็นว่า กิจกังวลทั้งปวงก็จะสำเร็จบริบูรณ์ด้วยเดชะพระราชสมภาร แลว่า พระเจ้าเชียงใหม่ยกไปเอาเมืองเชียงรายไซ้ พระยาฝางทำเพโทบายว่า จะยกมาช่วยพระเจ้าเชียงใหม่ แลมากวาดเอาไพร่พลลูกค้ามาขายในแดนเมืองเชียงใหม่ทั้งปวงไปยังเมืองฝาง จึงพระเจ้าเชียงใหม่จะอยู่รบเอาเมืองเชียงรายมิได้ แลกลับคืนมาเมือง ขอเชิญทัพหลวงเสด็จไปเอาเมืองฝาง จึงพระบาทสมเด็จเอกาทศรฐอิศวรบรมนารถบรมบพิตรพระพุทธเจ้าอยู่หัวก็มีพระราชโองการตรัศสั่งแก่นันทพยะผู้มากราบทูลพระกรุณานั้นให้ไปทูลแก่พระเจ้าเชียงใหม่ว่า ทรงพระกรุณาตรัศใช้ข้าหลวงให้ไปหาพระยาฝางแลท้าวพระยาทั้งปวงแล้ว จะท่าฟังข่าวนั้นก่อน ถ้าเห็นว่า พระยาฝางมิได้สวามิภักดิ์ไซ้ จึงจะยกทัพหลวงเสด็จไปเอาเมืองฝาง ครั้นนันทพยะรับพระราชโองการใส่เกล้าใส่กระหม่อมไปทูลแก่พระเจ้าเชียงใหม่ ๆ ก็ให้หมื่นตองแลนายศรีนาดมากราบทูลพระกรุณาเล่าว่า ในเมืองเชียงใหม่เข้าแพงนัก ทรงพระกรุณาจะเสด็จอยู่ท่าฟังข่าวซึ่งข้าหลวงไปหาท้าวพระยาทั้งปวงนั้น เห็นจะช้านานนัก แลรี้พลทั้งปวงจะขาดเสบียง ขออัญเชิญเสด็จไปเมืองฝางเสียยังแล้ว เพราะเมืองฝางเปนเสี้ยนศัตรูใหญ่หลวงนัก ครั้นหมื่นตองนายศรีนาดมาถึงทัพหลวง ในวันนั้นพระยาพระฝางให้หมื่นหลวงซ้ายนำเอาเครื่องบรรณาการมาถวาย ส่วนพระยาน่านให้แสนเด็กชายนำเอาเครืองบรรณาการมาถวาย แลมาถึงพร้อมกัน จึงหมื่นหลวงซ้ายแลแสนเด็กชายกราบทูล