หน้านี้ยังไม่ได้พิสูจน์อักษร
ตำนานพื้นเมืองเชียงใหม่ ผูกที่ ๒
ตทา มัง รายราชปัจจนัง ปวัตติ ปโมทยันติ ตทา ในกาลนั้น เจ้าพระยามังรายรู้ข่าวสารในหนังสือแห่งเจ้าฟ้า มีใจยินดีมากนัก จึงกระทำราชมายา หื้อตีกลองป่าวร้องว่า หื้อแต่งจตุลกังพลโยธาฉับพลันว่า บัดนี้ เจ้าฟ้าเป็นข้าเราว่าร้าย ขับหนีไปอาศัยพระยาบายังเมืองลำพูน เราจักตามไปเอาตวงได้ ผิว่าพระยาบาเอาออกหื้อก็เป็นอันแล้วกัน ผิว่าบ่เอาออกหื้อ จักรบเอาแล ว่าอั้นแล้วเจ้าพระยามังรายก็เอาเสนาโยธามาเลียบดูยังเมืองฝาง ๓ วัน ๓ คืน ถึงวันไชยดิถีแล้ว เจ้ามังรายก็ยกเอาริพลออกจากเมืองฝางมาทางแจ้สัก ลวดหื้อสร้างเวียงที่นั่น หื้อคนทังหลายอยู่รักษา แล้วจึงแว่ขึ้นมาห้วยหก มาสร้างเวียงที่นั่น ประกอบด้วยโยธามากนัก เมื่ออันนั้นได้ชื่อว่า เมืองป่าว (เพี้ยนเป็นเมืองพร้าว) ต่อเท้าบัดนี้ แล้วจึงออกมาทางเมืองแกน ตั้งอยู่ที่เขาสร้าง
