"ทั้งหลาย" อีกคำหนึ่ง หลาย (ลาย) คำเดิมก็แปลว่า หมด เหมือนกัน แต่เดี๋ยวนี้เราใช้แปลว่า มาก คำที่เราใช้ซ้อนเช่นนี้ยังมีอีกมาก เช่น เย่าเรือน เกียจคร้าน ยักย้าย กว้างขว้าง ฝักใฝ่ หรือ ฝักฝ่าย (ฝัก แปลว่า ข้าง แล ฝ่าย ก็เหมือนกัน) เป็นต้น
ไทยกรุงสยามสมัยนี้ไม่จำเป็น⟨ต้อง⟩พูดซ้อนคำ ที่ยังใช้อยู่เช่นนี้ ก็เพราะติดมาแต่สมัยที่ภาษาไทยยังแคบ และยังไม่มีวิธีที่จะพูดและเขียนได้อย่างในสมัยนี้ ภาษาไทยเป็นภาษาพยางค์เดียว คำที่เป็นคำไทยแท้เป็นคำพยางค์เดียวทั้งนั้น คำ ๆ เดียวจึงต้องใช้มีความหลายอย่าง และเมื่อยังมีตัวหนังสือน้อยและยังไม่ได้จัดอักขรวิธีให้กว้างขวาง ก็ต้องเขียนคำซ้ำ ๆ กัน เช่นที่เดี๋ยวนี้เราเขียนว่า ขายไข่ แต่ก่อนต้องเขียนว่า ไขไข ฉะนั้น ก็ยากที่จะรู้ความหมายได้ ภาษาไทยใหญ่ (เงี้ยว) ก็ยังเขียน ไขไขไก แทนที่เราเขียน ขายไข่ไก่ อยู่จนเดี๋ยวนี้ คำพูดและหนังสือไทยใหญ่ปัจจุบันย่อมจะจำเริญมาแล้วไกลจากไทยบุราณแท้ ๆ
