หน้า:ภาพเมืองไทย - สนร - ๒๔๘๖.pdf/17

หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
– 8 –

มองดูคนแม่ช่างงามซามสวาท

เจ้างามหย่างธัมชาติทุกสิ่งสรรพ

ผิวสอาดเกลี้ยงดีฉวีวรรน

มะปรางนั้นเปรียบได้กับปรางนาง

เจ้างามพร้อมวัธนธัมประจำตน

ทั่วทุกคนไม่มีจิตคิดขัดขวาง

กะโปรงหมวกสวมไส่ทุกแถวทาง

งามทุกหย่างมารยาทวัธนธัม

อันความงามของหยิงไทยไนภาคนี้

ล้วนเปนสรีสง่าท่าคมขำ

งามเคียงคู่ดอกไม้ไช่กล่าวคำ

เฉลยรำเลยความจิงไห้ยิ่งเกิน

ธัมชาติก็แสนงามยามเพลินพิส

ชวนไห้คิดรำพันสันเสิน

ที่ชวดูคือพูเขาลำเนาเนิน

เปนโขดเขินห้วยธารขนานทาง

ตอนไหลแรงเพราะมีแก่งหินผุดพ้น

น้ำท่วมท้นไหลปะทะฉะฉาดผาง

เหมือนเตือนไจไห้ระลึกนึกไปพลาง

ว่าหย่าขวางเรือเมื่อสายน้ำไหลแรง

ฝั่งตลิ่งล้วนงามไครร่ำกล่าว