หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
(๗)
| โดยเสนหาแต่ในเวลาที่ผู้ให้ยังมีชีวิตร์อยู่ การให้ | |
| มรดกนั้น หมายความว่า จะให้เปนสิทธิ์ต่อเมื่อผู้ให้ | |
| ตาย ในการให้ทรัพย์มรดกนั้น กฎหมายบังคับ | |
| โดยเฉภาะว่า ต้องให้โดยทำพินัยกรรม์ จะให้ | |
| พินัยกรรม์ | โดยวิธีอื่นไม่ได้ พุกป่วยหนัก คิดว่า ตนจะตาย |
| ได้ถวายลูกกุญแจตู้ทรัพย์ให้แก่พระลด โจทย์ แต่ | |
| พุกหาได้ตายในครั้งนั้นไม่ พุกหายป่วย ต่อมาอีก | |
| ๔ เดือนจึงตาย ในระหว่างเมื่อหายป่วยแล้วนั้น | |
| ฎีกา ๖๘๓/๑๒๓ | พุกก็ดี พระลดก็ดี หาได้แสดงให้เห็นว่า พระลด |
| พระลด–ขุนรักษา | มีอำนาจในทรัพย์นั้นอย่างไรไม่ ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า |
| "ทางที่พระลดจะมีอำนาจฟ้องเรียกทรัพย์สมบัติของ | |
| พุกนั้น ก็มีแต่จะฟ้องเรียกเหมือนอย่างว่า เปนของยก | |
| ให้โดยมีพินัยกรรม์เท่านั้น แต่เมื่อไม่มีพินัยกรรม์ | |
| ที่จะสืบ ดังนั้นแล้ว พระลดก็ไม่ | |
| มีอำนาจฟ้องได้" | |
| ฎีกา ๕๕๙/๑๒๘ | การอุทิศมรดกถวายวัดนั้น ต้องอุทิศโดยมีพินัยกรรม์ |
| น. ท้วม น. ยา | เหมือนกัน ถึงผู้รับเปนวัดก็ดี |
| ผู้ใดมรณภาพ ถ้าแลหาภรรยาแลญาติผู้ซึ่งควร | |
| จะได้รับมรดกไม่ได้เสียเลยทีเดียว ทรัพย์มรดก | |
| ไม่มีผู้รับ | ทั้งหมดนั้น ให้ส่งเข้าท้องพระคลังหลวง เช่น ก. ตาย |
| มรดก ๔๘, ๑๔ | บุตร์ภรรยา ก. เปนความมรดกกันในศาล ใน |
| ระหว่างพิจารณา บุตร์ภรรยา ก. ตายตามกันหมด | |
| แลปรากฎว่า ตระกูลของ ก. เปนอันสาบสูญ เช่นนี้ ศาล | |
| จะส่งทรัพย์มรดกทั้งหมดนั้นไว้เปนของหลวง |
