หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
| แม่แบบ {{หัวสลับ 2}} ถูกยกเลิกแล้ว กรุณาใช้แม่แบบ {{หัวสลับ}} ทดแทน |
เล่ม ๓
๑๐๑
ราชาธิราช
จะแทง พอนางนักสนมเห็น ร้องอื้ออึงขึ้น พี่น้องทั้งสองกลัว แทงเบาไป หาเข้าไม่ พระเจ้าฟ้ารั่วตกพระทัยตื่นขึ้นเห็น ชังคี ชังแง ก็วิ่งหนีไป จึงตรัสสั่งให้เสนาบดีตามไปจับ เสนาบดีทั้งปวงตามไปจับพระราชนัดดาทั้งสองได้ตำบลวัดเฉภาะ เอามาถวายพระเจ้าฟ้ารั่ว จึงตรัสสั่งให้เอาไปประหารชีวิตเสีย แล้วจึงตรัสว่า แต่นี้ไป ตัดหวายอย่าไว้หนามหน่อ ฆ่าพ่ออย่าไว้ลูก จึงเปนคำโบราณสืบมาจนเท่าบัดนี้ พระเจ้าฟ้ารั่วเสวยราชสมบัติในเมืองเมาะตะหมะได้ยี่สิบหกปี พระโรคเบียดเบียฬ ก็สวรรคตณวันพุธ ขึ้นหกค่ำ เดือนยี่ จุลศักราช ๖๗๕ ปี
