หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
| แม่แบบ {{หัวสลับ 2}} ถูกยกเลิกแล้ว กรุณาใช้แม่แบบ {{หัวสลับ}} ทดแทน |
๑๑๐
เล่ม ๓
ราชาธิราช
๏ฝ่ายสมิงมังละคิดแลนางอุ่นเรื่องซึ่งเปนบิดามารดาก็ถึงแก่กาลกิริยาไปสู่ปะระโลกย์ในปีนั้น ในศักราช ๖๘๐ ปี พระยาแสนเมืองมิงยกไปตีเมืองลำภูลประการ ได้เมืองลำภูลประการ แล้วยกไปตีเมืองทวาย ก็ไดเมืองทวาย จึงให้ขุนลังกาไปตีเมืองตะนาวศรี ก็เมืองตะนาวศรี แต่พระยาแสนเมืองมิงได้เสวยราชสมบัติอยู่สิบสี่ปี จะได้มีข้าศึกมาย่ำยีหามิได้ ไพร่ฟ้าข้าแผ่นดินก็อยู่เย็นเปนสุข พระยาแสนเมืองมิงนั้นโลภในการเมถุนธรรมนั้น ประชวรพระโรคสำหรับบุรุษ ก็ถึงแก่พิราลัย ศักราช ๖๘๑ ปี แต่กษัตริย์ได้ครองราชสมบัติในเมืองเมาะตะหมะ ได้พระนาม
