หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
| แม่แบบ {{หัวสลับ 2}} ถูกยกเลิกแล้ว กรุณาใช้แม่แบบ {{หัวสลับ}} ทดแทน |
เล่ม ๓
๑๓๗
ราชาธิราช
หนีเข้าไปหาพระตะบะเหมือนคนทั้งปวงหาควรไม่ ถึงพระตะบะจะทำโทษแก่บุตร์ภรรยาสักเท่าใด ก็เปนเวรานุเวรเขาทำมาแต่ก่อนเอง จะเอาเวรเขามาใส่เวรเราไดหรือ จำจะอาสาไปกว่าจะสิ้นชีวิต จึงสมิงละมอญ เปนเสนาบดีผู้น้อยคนหนึ่ง เข้าไปกราบทูลแก่พระเจ้าช้างเผือกว่า คนหนีเข้าไปในเมืองเปนอันมาก กองทัพเราเบาบางไป ที่ยังมาข้างหลังก็มามิทัน เห็นไพร่พลอิดโรยเหน็ดเหนื่อยเลื่อยล้าเจ็บปวดเปนอันมาก บรรดานายทัพนายกองที่เปนคนต่างพระเนตร์พระกรรณ์ของพระองค์ซึ่งไปอยู่เมืองพะโคนั้นให้หามาก็ยังมามิทัน พระองค์จะ
