หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
| แม่แบบ {{หัวสลับ 2}} ถูกยกเลิกแล้ว กรุณาใช้แม่แบบ {{หัวสลับ}} ทดแทน |
๑๗๔
เล่ม ๔
ราชาธิราช
หวาน มีใจประกอบไปด้วยความกรุณา แม้นข้าหาบุญไม่ จงให้พ่อขวัญเมืองผู้เดียวนี้ครองราชสมบัติเถิด สมณะพราหมณาจาริย์อาณาประชาราษฎรทั้งปวงจะได้อาไศรยอยู่เย็นเปนศุข ท่านผู้เปนพี่ก็จะได้เปนศุข ดุจหนึ่งปัญจะมหานะทีเปนที่อาไศรยแห่งสัตว์ ความทั้งนี้ พระเจ้าช้างเผือกได้ตรัสแก่มหาเทวีเนือง ๆ อยู่มา พระยาน้อย กับตะละแม่ท้าว อันเปนพระราชบุตรีพระเจ้าช้างเผือก แต่ว่าต่างมารดากับพระยาน้อย ได้ร่วมรักสมัคคะสังวาศด้วยกัน แล้วเกรงพระราชอาญา พากันหนีไปยังเมืองตะเกิง ๚ะ
