หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
| แม่แบบ {{หัวสลับ 2}} ถูกยกเลิกแล้ว กรุณาใช้แม่แบบ {{หัวสลับ}} ทดแทน |
เล่ม ๔
๑๘๙
ราชาธิราช
อยู่มาในเวลาวันหนึ่ง สมิงมะราหูแลพระยาน้อยเล่นสะกากันณะตำหนักพระมหาเทวี สมิงมะราหูแพ้แก่พระยาน้อย สมิงมะราหูก็โกรธ ตีลูกสะกานั้นให้กระจายสิ้นทั้งกระดาน พระยาน้อยเห็นสมิงมะราหูทำดังนั้นก็ขัดพระไทย มิได้ว่าสิ่งใด ก็ลุกกลับไปตำหนัก ครั้นพระมหาเทวีรู้ จึงว่าแก่สมิงมะราหูว่า การเราคิดไว้เปนความลับใหญ่หลวงนัก จะมิให้แพร่งพราย เหตุไฉนจึงมาด่วนทำเกินเลยต่อพระยาน้อยให้เขาขัดใจดังนี้ ผิดหนักหนา ที่ไหนพระยาน้อยจะไว้วางใจเล่า แลการที่คิดไว้ก็จะแพร่งพรายไป เจ้าจงไปขอสมัคสะมาพระยา
