หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
| แม่แบบ {{หัวสลับ 2}} ถูกยกเลิกแล้ว กรุณาใช้แม่แบบ {{หัวสลับ}} ทดแทน |
เล่ม ๒
๖๙
ราชาธิราช
พิษกำเริบขึ้น เจตะสุกรีก็ถึงแก่กาละกิริยาตาย ๚ะ
๏ฝ่ายอะขะมะมอญก็ให้ตรวจรักษาน่าที่ค่ายคูประตูหอรบเปนมั่นคง แลเสนาบดีนายกองซึ่งมาด้วยเจตะสุกรีนั้นก็ตกใจร้องไห้อื้ออึงไปทั้งกองทัพ จะมีใครคิดการต่อไปหามิได้ ก็เอาศพเจตะสุกรีนั้นไปเผาเสีย แล้วก็ร้องไห้รักเจตะสุกรีว่า พระองค์ค่อยอยู่เถิด ข้าพเจ้าจะถวายบังคมลาไปแล้ว ที่เจตะสุกรีตายนั้นรามัญเรียกว่า ตำบลเจ้าตาย มาตราบเท่าบัดนี้ ๚ะ
๏ฝ่ายเสนาบดีนายทัพนายกองทั้งปวงก็ยกทัพกลับไปเมือพุกาม แล้วก็กราบทูลซึ่งเหตุอันสมิงอะขะมะมอญ
