ปัญหาเรื่องดอกเบี้ยตามที่หลวงแสงฯ กล่าวว่า อย่างมากเพียงชั่งละ ๒ บาทนั้น เห็นจะเป็นแต่บางตำบล บางตำบล เท่าที่ทราบมา ดอกเบี้ยเกือบเท่าตัวของจำนวนเงินกู้ไปตลอดปี เพราะฉะนั้น ถ้าจะรออยู่ช้า เกรงว่า จะช่วยไม่ทัน เพราะเวลานี้ วิธีขูดเลือดเนื้อมีมาก เมื่อถูกดอกเบี้ยแพง ๆ เช่นนี้ ก็ไม่มีเวลาที่จะถอนตัวตั้งหลักได้ ส่วนการที่จะช่วยเหลือชาวนาโดยวิธีที่รัฐบาลจะตั้งธนาคารแห่งชาตินั้น ก็ควรจะขอร้องให้คณะกรรมการราษฎรดำริเพื่อช่วยเหลือต่อไป
พระยานิติศาสตร์ไพศาลย์กล่าวว่า นโยบายที่จะออกพระราชบัญญัตินี้ รู้สึกว่า ดีและเห็นชอบด้วย แต่ตามปัญหาที่พูดกันเวลานี้ พระยาวิชัยฯ ว่า อัตราชั่งละ ๑ บาทนั้นต่ำ และเวลาใช้พระราชบัญญัติหนึ่งเดือนสั้นไปนั้น สำหรับอัตราดอกเบี้ย ๑ บาทนั้น เห็นว่า ไม่สูงไม่ต่ำ พอดีแล้ว ส่วนกำหนดเวลาใช้พระราชบัญญัติ ๑ เดือน เห็นด้วยกับพระยาวิชัยฯ ที่ว่า สั้นไป ควรจะเป็น ๓ เดือน หรือเริ่มต้นใช้แต่เมษายนศกหน้าเป็นต้นไป และนอกจากนี้ ในพระราชบัญญัติยังมีถ้อยคำที่ไม่ค่อยจะเข้าใจ เช่น ในมาตรา ๓ (ข) (ค) และมาตรา ๔ จึ่งอยากขอคำอธิบาย เช่น ในมาตรา ๓ (ข) ความที่ว่า “เพื่อปิดบังการเรียกดอกเบี้ยเกินอัตราท่านบัญญัติไว้ในกฎหมาย บังอาจกำหนดข้อความอันไม่จริงในเรื่องจำนวนเงินกู้หรืออื่น ๆ ไว้ในหนังสือสัญญา” สงสัยว่า คำว่า “อื่น ๆ” นั้นจะกินความหมายเพียงไหน จะเป็นว่า จำนวนเงินกู้อื่น ๆ หรือข้อความอันไม่จริงอื่น ๆ ส่วนข้อ
