"พระมหากษัตริย์ทรงไว้ซึ่งพระราชอำนาจในการประกาศสงคราม ทำหนังสือสัญญาสันติภาพ สงบศึก และทำหนังสือสัญญาอื่น ๆ กับนานาประเทศ
การประกาศสงครามนั้น จะทรงทำต่อเมื่อไม่ขัดแก่บทบัญญัติกติกาสันนิบาตชาติ
หนังสือสัญญาใดมีบทบเปลี่ยนแปลงอาณาเขตต์สยาม หรือที่จะต้องออกพระราชบัญญัติเพื่อให้การเป็นไปตามสัญญาไซร้ ท่านว่า จะต้องได้รับความเห็นชอบของสภาผู้แทนราษฎรก่อน จึ่งจะเป็นอันใช้ได้"
มาตรา ๕๕ ประธานอนุกรรมการร่างรัฐธรรมนูญกล่าวว่า ในมาตรา ๕๕ นี้ มีความว่า "พระมหากษัตริย์ทรงไว้ซึ่งพระราชอำนาจที่จะพระราชทานอภัยโทษ"
ประธานสภาฯ กล่าวว่า ในมาตรานี้ ไม่มีปัญหาอะไร ความชัดแล้ว ถ้าไม่มีผู้ใดทักท้วง ก็ขอให้ผ่านไป สมาชิกทั้งหมดลงมติเห็นชอบด้วย เป็นอันว่า ที่ประชุมลงมติรับรองความในมาตรา ๕๕
มาตรา ๕๖ ประธานอนุกรรมการร่างรัฐธรรมนูญกล่าวว่า ในมาตรานี้ มีความว่า "พระมหากษัตริย์ทรงไว้ซึ่งพระราชอำนาจที่จะตราพระราชกฤษฎีกาโดยไม่ขัดกับกฎหมาย" และขอแก้คำว่า "กับกฎหมาย" ในท้ายมาตราเป็น "ต่อกฎหมาย" ในมาตรานี้ขออธิบายเพื่อความเข้าใจว่า กฎหมายใดที่เข้าสภา เรียกว่า พระราชบัญญัติ ส่วนคำว่า พระราชกฤษฎีกา นั้น หมายความว่า เป็นกฎหมายใน
