อำนาจของศาลโดยฉะเพาะ ซึ่งจะต้องดำเนิรตามกฎหมายและในนามพระมหากษัตริย์"
"มาตรา ๕๙ บรรดาศาลทั้งหลายจัดตั้งขึ้นได้แต่โดยพระราชบัญญัติ"
"มาตรา ๖๐ ผู้พิพากษาย่อมมีอิสสระในการพิจารณาพิพากษาอรรถคดีให้เป็นไปตามกฎหมาย"
ครั้นแล้ว กล่าวว่า ในการพิจารณาความ ๓ มาตรานี้ ควรจะดูถึงมาตรา ๗ ด้วย เราตกลงกันไว้ว่า พระมหากษัตริย์ทรงใช้อำนาจตุลาการทางศาล โดยเหตุที่ท่านเป็นประมุขและทรงใช้อำนาจอธิปไตยซึ่งมาจากปวงชนชาวสยาม แต่อำนาจนั้นทรงใช้ได้แต่ทางศาล จะทรงใช้ทางอื่นไม่ได้ ถ้าเช่นนั้น อาจะจฟังว่า ท่านใช้ได้ แต่ความจริงนั้น ถึงแม้ทางศาล ท่านก็ทรงใช้ตามพระทัยไม่ได้ ที่ว่า ทรงใช้ในทางศาลนั้น ก็คือว่า การตัดสินนั้น ตัดสินในนามของพระมหากษัตริย์ ซึ่งเรามิได้ใส่ลงไว้ว่า การพิจารณาและพิพากษานั้นเป็นอำนาจของศาลโดยฉะเพาะ แต่ผู้พิพากษาย่อมมีอิสสระในการพิจารณาพิพากษาอรรถคดีให้เป็นไปตามกฎหมาย
ประธานสภาฯ กล่าวว่า ทั้ง ๓ มาตรานี้ ถ้าไม่มีทักท้วงด้วยความใด ๆ แล้ว ก็ขอให้ลงมติรับรองต่อไป สมาชิกทั้งหมดพิจารณาเห็นชอบด้วย เป็นอันว่า ที่ประชุมลงมติรับรองความในมาตรา ๕๘–๕๙ และ ๖๐ ดั่งที่ได้ปรึกษามา
