ระยะที่ ๒ เรียกว่า กั้วเตี้ย นั้น (แปลว่า หิ้วของไปหมั้นเป็นการแน่นอน) บิดามารดาผู้ปกครองฝ่ายชายจัดของหมั้นไปให้แก่ฝ่ายหญิงอีกครั้ง ๑ ครั้งนี้จึงจัดแจงเอาโก๋วกี่ (แปลว่า เงินทองรูปพรรณ, เพ็ชร์พลอยหรือหยก) สิ่งใดสิ่งหนึ่งแล้วแต่ความพอใจ เอาพันธุ์ธัญญาหาร ๕ อย่างบรรจุลงในภาชนะ แล้วเอาเครื่องรูปพรรณกับเงินสินสอด ๑๐ ตำลึงวางไว้บนธัญญาหาร และเอาใบทับทิมปิด มอบให้เถ้าแก่แม่สื่อนำไปให้บิดามารดาผู้ปกครองฝ่ายหญิง ๆ จัดการรับรองแขกที่ส่งเงินสินสอดมานั้น และตรวจรับตามรายการในเล้ยเทียบถูกต้องแล้ว ก็จัดแจงขนมและน้ำตาลตังเม คำจีนเรียกว่า จูทึ้ง เป็นน้ำหนัก ๑๐๐ ชั่งบ้าง ๒๐๐ ชั่งบ้าง ตอบแทนให้แก่บิดามารดาผู้ปกครองฝ่ายชาย
ระยะที่ ๓ ซึ่งเรียกว่า พั่งฮวย นั้น (แปลว่า ยกดอกไม้) ต่อจากวันพิธีกั้วเตี้ยแล้ว บิดามารดาผู้ปกครองฝ่ายชายก็ดูวันจัดหาขนมต่าง ๆ ที่ฝ่ายหญิงได้สัญญากะเกณฑ์เอาแก่ฝ่ายชายนั้นส่งไปให้เสียครึ่งจำนวนก่อน คือ เป็นขนมเครื่องจันอับ กับขนมเข่งใหญ่ ขนมฟูเข่งใหญ่ ซอละเปาลูกใหญ่ ดังได้กล่าวไว้ในลักษณระยะแรกนั้นแล้ว ขนมเหล่านี้จัดลงภาชนะที่จีนเรียกว่า เจี๊ยะเซี่ย (ไทยเรียกว่า ลัง หรือชั้น) ตามโรงเกาเหลาเขาใช้ใส่กับเข้าไปส่งในงานต่าง ๆ พร้อมด้วยเล้ยเทียบฉะบับ ๑ มอบให้เถ้าแก่และลูกหาบ ๆ ไปให้บิดามารดาผู้ปกครองฝ่ายหญิง บิดา
