จึงออกเดิน กระบวนที่จัดไปรับเจ้าสาวนี้เป็นเกียรติยศอย่างแห่เจ้านาย โดยประเพณียกย่องกันว่า มนุษย์เราเกิดมาทั้งทีก็มีโชคลาภอยู่เพียง ๒ ประการ ประการที่ ๑ คือ ได้เป็นขุนนาง ประการที่ ๒ คือ แต่งงานกับภรรยา เพราะฉะนั้น เมื่อมีการแต่งงานบ่าวสาว จึงเป็นประเพณียอมให้ราษฎรทำพิธีดังกล่าวมานี้ในวันนั้น
ครั้นกระบวนเดินไปถึงบ้านเจ้าสาวแล้ว บิดามารดาผู้ปกครองหญิงจัดให้ญาติมีอายุสูงออกมารับแทน ผู้แทนจึงเชิญเถ้าแก่และพวกที่มารับเจ้าสาวเข้าไปในบ้าน เถ้าแก่ยกเอาเสื้อที่แทนตัวเจ้าบ่าวเข้าไปแสดงคำนับ แล้วบิดามารดาผู้ปกครองเจ้าสาวเชิญเถ้าแก่และคนที่มาด้วยกันนั้นเข้านั่ง จัดขนมทึงอี๊ (ขนมกลมเกลียว) เลี้ยงแขก ครั้นรับประทานเสร็จแล้ว ญาติผู้แทนฝ่ายหญิงจึงนำตัวเจ้าสาวออกมามอบให้เถ้าแก่ เจ้าสาวแต่งตัวสวมเครื่องยศกิ๋มอี่ สวมหมวกหงส์กวน (กิ๋มอี่ แปลว่าเสื้อยศปักใหมทอง, หงส์กวน แปลว่า หมวกยศมีหงส์ทองสลับอยู่กับภู่ดอกไม้) สวมรองเท้าถุงเท้า มือถือพัดและผ้าเช็ดหน้า เอาแพรแดงคลุมหน้า แต่งอย่างนางงิ้วที่เป็นฮูหยิน และบิดามารดาเจ้าสาวก็จัดแจงหาเครื่องใช้สอยต่าง ๆ ไปกับเจ้าสาวด้วย ถ้าฝ่ายเจ้าสาวเป็นคนมั่งมี ก็จัดหาเครื่องเรือนอย่างเอก คำจีนเรียกว่า ช่วนเทียมิ่น หรือซังหู่เก้จึง (ซังหู่เก้จึง แปลว่า เครื่องแต่งงาน ๒ สำรับ) คือ หีบบรรจุเครื่องนุ่งห่มเป็นจำนวนหลายสิบหีบ โต๊ะเก้าอี้ชุด ๑ เตียงนอน, โต๊ะล้างหน้า, โต๊ะเครื่องแป้ง, ตู้ไว้เสื้อผ้าใหญ่
