หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๓๓
ร่าย | ||
๏ บัดนั้น | เสนารับสั่งมาลังปี๋ | |
มะลุกปุกคุกเข่ามะเลาตี | มะรันทังดังมีมะลีทา | |
เกณฑ์กันฟันแฝกมะแลกแจง | คัดขุดลุดแชงมะแลงฉา | |
กะรับชับสรรพเสร็จมะเร็จตา | สำเร็จตามบัญชามะลาเท | |
ฯ ๔ คำ ฯ เจรจา | ||
๏ เมื่อนั้น | พระมเหลเถไถมะไหลเถ | |
เสด็จขึ้นพลับพลามะลาเท | มะไหลถอนนอนเอ้ทะเวกา | |
ฯ ๒ คำ ฯ | ||
ช้า | ||
๏ เทวศกายคายคันรัญจวน | ร้อนใจใคร่ครวญหวนหา | |
หวนโหยโดยดิ้นในวิญญา | วิญญากจากปรามะราโท | |
มาแรมทางกลางป่าพนาดร | พนาแดนศิงขรมะยอนโฉ | |
มาเย็นเฉื่อยเรื่อยร้างน้ำค้างโพร | น้ำค้างพรมลมโวมะโรตอน | |
มารื่นต่างนางในรำไพพัด | รำเพยเพียงเคียงรัตน์ปัจถรณ์ | |
ประทมที่ศรีใสจะไลชอน | จนหลับชิดสนิทนอนมะลอนชา | |
ฯ ๘ คำ ฯ ตระ | ||
ยานี | ||
๏ มาจะกล่าวบทไป | ถึงท้าวหัสไนยมะไหลถา | |
สถิตที่วิมานมะลานชา | กายารุ่มร้อนมะลอนจี | |
จึงเล็งทิพเนตรมะเลดป่า | ในชมพูแผ่นหล้ามะลาถี | |
เห็นพระมะเหลเถทะเวที | มาแรมร้างค้างที่มะลีไช | |
เพราะไม่มีคู่จรูสม | เสวยรมย์ราชามะลาไส | |
ผู้เดียวเปลี่ยวองค์มะลงไต | จำเราจะให้มะไลทา | |
อันลูกท้าวไทมะไลที | เลิศล้ำนารีมะลีถา |
(๕)