หน้า:สงวนของ - ดำรง - ๒๔๗๓.pdf/20

๑๘

พลับพลาชัย เมืองเพ็ชรบุรี เดิมมีโบสถ์โบราณ ที่หน้าบรรพ์ปั้นปูนเป็นรูปภาพเรื่องพระพุทธประวัติเมื่อเสด็จออกมหาพิเนษกรม งามน่าดูยิ่งนัก ใคร ๆ ไปเมืองเพ็ชร์บุรี แม้ที่สุดจนสมเด็จพระพุทธเจ้าหลวง ก็เสด็จไปยังวัดพลับพลาชัยเพื่อไปชมรูปภาพที่หน้าบรรพ์นั้น ครั้นถึงรัชชกาลที่ ๖ เกิดไฟไหม้เมืองเพ็ชรบุรีเมื่อ พ.ศ. ๒๔๕๘ วัดพลับพลาชัยถูกไฟไหม้ไปด้วย แต่ผนังโบสถ์กับรูปปั้นที่หน้าบรรพ์ยังดีอยู่ ถึงสมัยนั้น ข้าพเจ้าออกจากตำแหน่งเสนาบดีกระทรวงมหาดไทยเสียแล้ว แต่ผะเอิญมีกิจไปเมืองเพ็ชรบุรี ก็ไปที่วัดพลับพลาชัยตามเคย ไปได้ความว่า พวกชาวเมืองกำลังเรี่ยรายกันจะปฏิสังขรณ์ หัวหน้าทายกคนหนึ่งบอกข้าพเจ้าว่า โบสถ์เดิมเล็กนัก เขาคิดจะรื้อลงทำใหม่ให้ใหญ่โตกว่าเก่า ข้าพเจ้าได้ตักเตือนว่า โบสถ์เดิมนั้นมีลายปั้นที่หน้าบรรพ์ เป็นสิริของวัด ไม่ควรจะรื้อลงทำใหม่ ถ้าประสงค์จะมีโบสถ์ให้ใหญ่โต ก็ควรสร้างโบสถ์ใหม่ เอาโบสถ์เดิมไว้เป็นวิหาร ข้าพเจ้าสำคัญว่าเขาจะเชื่อ ก็วางใจ ต่อนานมาจึงทราบว่า มีผู้ถือตัวว่าเป็นช่างคนหนึ่งเข้าไปขันรับว่าจะปั้นรูปที่หน้าบรรพ์มิให้ผิดเพี้ยนของเดิมได้ พวกทายกกับพระสงฆ์หลงเชื่อ ก็ให้รื้อโบสถ์เดิมลงสร้างใหม่ ด้วยเห็นว่าจะเปลืองน้อย รูปภาพดีของเดิมก็เลยพลอยสูญ และเลยไม่มีใครชอบไปดูวัดพลับพลาชัยเหมือนแต่ก่อน เพราะภาพที่ปั้นขึ้นแทนเลวทรามรำคาญตาไม่น่าดู ลาภพระสงฆ์วัดนั้นก็เห็นจะพลอยตกไปด้วย