ฝ่ายทหารสืบข่าวราชการรู้ว่าโจผีตายแล้ว โจยอยได้ราชสมบัติตั้งให้สุม้าอี้มาอยู่รักษาเมืองเสเหลียง ก็รีบเอาเนื้อความมาบอกขงเบ้งๆแจ้งดังนั้นก็ตกใจจึงว่า สุม้าอี้เปนคนมีสติปัญญาหลักแหลมนัก มาตั้งอยู่เมืองเสเหลียง แม้นซ่องสุมทหารได้มากแล้ว เห็นจะยกมาทำอันตรายเมืองเราเปนมั่นคง จำเราจะยกทหารไปตีเมืองฮูโต๋ตัดศึกเสียก่อนจึงจะควร สุม้าอี้สิ้นกำลังลงมิได้มีที่อาไศรยก็จะหันมาพึ่งเรา
ม้าเจ๊กจึงว่าแก่ขงเบ้งว่า มหาอุปราชยกกองทัพไปรบกับเบ้งเฮ๊กพึ่งกลับมา ทหารทั้งปวงยังอิดโรยอยู่ ซึ่งจะยกไปตีเมืองฮูโต๋เปนทางไกลนั้น เห็นทหารทั้งปวงจะได้รับความลำบากนัก ขอให้งดอยู่ก่อนเถิด ข้าพเจ้าจะคิดกลอุบายให้โจยอยฆ่าสุม้าอี้เสียจงได้ ขงเบ้งว่าจึงถามว่าท่านจะทำกลอุบายประการใด
ม้าเจ๊กจึงว่า ซึ่งโจยอยให้สุม้าอี้มาอยู่รับษาเมืองเสเหลียงนั้น โจยอยก็แคลงอยู่หาไว้ใจสุม้าอี้ไม่ ข้าพเจ้าคิดกลอุบายจะเขียนหนังสือให้ทหารลอบไปปิดไว้ณะประตูเมืองลกเอี๋ยง แลหัวเมืองทั้งปวงว่าสุม้าอี้คิดขบถ โจยอยรู้ก็จะฆ่าสุม้าอี้เสีย
ขงเบ้งได้ฟังดังนั้นก็เห็นชอบด้วย จึงเขียนหนังสือเปนใจความว่า ตัวเราผู้ชื่อสุม้าอี้ซึ่งเปนขุนนางผู้ใหญ่ บอกมาให้ท่านทั้งปวงแจ้ง เดิมพระเจ้าวุยอ๋องคิดจะมอบสมบัติให้โจสิด มีผู้ยุยงว่ากล่าวพระเจ้าโจผีจึงได้สมบัติ บัดนี้พระเจ้าโจผีมอบสมบัติให้โจยอยผู้บุตร์ โจยอยหนุ่มแก่ความจะทำการสิ่งใด ก็ไม่ปรานีราษฎรเห็นจะรักษาสมบัติไม่ได้ เราเปนผู้ใหญ่จะนิ่งอยู่ให้แผ่นดินจลาจลก็ไม่ควร เราจึงซ่องสุมทหารไว้เปนอันมากจะคิดอ่านกำจัดโจยอยเสีย จะยกโจสิดขึ้นครองสมบัติตามดำริห์พระเจ้าวุยอ๋อง แม้นท่านทั้งปวงยอมสมัคทำการด้วยเรา ก็ให้
