ทำราชการ ทำนุบำรุงพระองค์มิได้คิดประทุษร้ายสิ่งใด ซึ่งเปนเหตุทั้งนี้ข้าพเจ้าเห็นว่าเปนกลอุบายของขงเบ้งกับซุนก๋วน ข้าพเจ้าจะขออาษาไปตีเอาเมืองเสฉวน แลเมืองกังตั๋งถวายให้เห็นความสัตย์จงได้
ฮัวหิมได้ฟังดังนั้นจึงทูลว่าซึ่งสุม้าอี้ทูลอาษาฉนี้ หวังจะตั้งตัวให้มีกำลังมากขึ้นขอพระองค์อย่าไว้พระไทย ให้คืนเอาเครื่องสำหรับยศแลตราตั้ง ถอดสุม้าอี้เสียจากที่ขุนนาง พระเจ้าโจยอยก็เห็นด้วยจึงถอดสุม้าอี้เสียเปนไพร่ให้ไปทำมาหากินอยู่ณบ้านเก่า แล้วตั้งให้โจฮิวคุมทหารรักษาเมืองเสเหลียง พระเจ้าโจยอยก็ยกทหารกลับไปเมืองฮูโต๋
ฝ่ายขงเบ้งครั้นแจ้งดังนั้นก็มีความยินดีนัก จึงว่าบัดนี้โจยอยแพ้กลเราแล้วจะไปตีเอาเมืองลกเอี๋ยงให้จงได้ ครั้นเวลาเช้าขุนนางเฝ้าพร้อมกัน ขงเบ้งจึงทำเรื่องราวกราบทูลพระเจ้าเล่าเสี้ยนเปนใจความว่า ข้าพเจ้าขงเบ้งขอทูลให้ทราบ ด้วยพระเจ้าเล่าปี่ทำการปราบแผ่นดินยังไม่ราบคาบ ยังเปนสามก๊กอยู่ก็สวรรค์คตเสียแล้ว อันเมืองเสฉวนนี้ก็เปนเมืองน้อย จะตั้งมั่นเปนเมืองหลวงนั้นไม่ได้ ขอพระองค์เร่งดำริห์อย่านอนพระไทย
บัดนี้ขุนนางทั้งปวงซึ่งมีสติปัญญาแลทหารซึ่งมีฝีมือก็ตั้งใจสนองพระคุณโดยสุจริตอยู่ทั้งสิ้น กุยฮิวจี๋หนึ่ง บิฮุยหนึ่ง ตันอุ๋นหนึ่ง สามคนนี้เปนขุนนางผู้ใหญ่ เฮียงทงหนึ่ง ตันจิ๋นหนึ่ง เจียวอ้วนหนึ่ง สามคนนี้เปนนายทหารเอก มีฝีมือเข้มแขงรู้การสงครามเคยทำศึกได้ไชยชะนะมาเปนอันมาก คนเหล่านี้พระเจ้าเล่าปี่ก็ไว้พระไทยนับถือมาแต่ก่อน ควรที่พระองค์จะปฤกษาหาฤๅกิจราชการ ด้วยตัวข้าพเจ้านี้ก็เปนคนเข็ญใจอยู่ณเมืองลำเอี๋ยงก่อน พระเจ้าเล่าปี่มีความอุส่าห์เสด็จออกไปหาถึงสามครั้ง รับข้าพเจ้ามาช่วยทำ
