ฝีมือหามีความคิดไม่ เวลาพรุ่งนี้ขอให้ท่านเกณฑ์ทหารออกไปซุ่มไว้สองข้างทาง จึงยกทหารออกไปรบกับจูหลงแล้วทำเปนหนีฬ่อให้ไล่ เราจึงให้ทหารล้อมเข้าจับตัวจูหลงให้ได้
แฮหัวหลิมเห็นด้วยจึงให้ตังฮีกับชีเจ๊ก คุมทหารคนละสามหมื่นยกไปซุ่มอยู่สองข้างทาง ครั้นเวลาเช้าแฮหัวหลิมก็ให้ทหารตีม้าฬ่อโห่ร้องยกไปค่ายจูหลงๆกับเตงจี๋เห็นดังนั้น ก็ขึ้นม้ายกทหารออกจากค่าย เตงจี๋เห็นทหารแฮหัวหลิมทำองอาจก็คิดสงไสยจึงว่าแก่จูหลงว่า เวลาวานนี้ทหารแฮหัวหลิมเสียทีแก่เราก็ล้มตายเปนอันมาก ยังไม่เกรงฝีมือยกมารบกับเราอิกเล่า แล้วแฮหัวหลิมจะทำกลอุบายลวงเราให้ท่านดำริห์ดูแต่ควรก่อน
จูหลงจึงว่า แฮหัวหลิมเปนเด็กหนุ่มปากยังไม่หายกลิ่นน้ำนม อันจะคิดเปนกลอุบายเหมือนท่านคิดนั้นไม่เห็นด้วย เวลาวันนี้เราจะเอาไชยชะนะจับตัวแฮหัวหลิมให้จงได้ แล้วจูหลงก็ควบม้าเข้ารบแฮหัวหลิม ล่อซุยเห็นดังนั้นก็ควบม้าเข้ารบกับจูล่งได้สามเพลง ล่อซุยทำเปนแพ้ชักม้าหนี จูหลงกับเตงจี๋ก็ควบม้าไล่ตามไป นายทหารเอกแฮหัวหลิมแปดคนเห็นดังนั้น ก็ปล่อยให้แฮหัวหลิมหนีไปก่อน แล้วก็รุมกันเข้าล้อมรบจูหลงกับเตงจี๋ นายทหารแปดคนนั้นชักม้าหนี จูหลงกับเตงจี๋ก็ควบม้าไล่เกินเข้าไป พอได้ยินเสียงทหารตีม้าฬ่อขึ้นทั้งสี่ทิศ เตงจี๋ก็ตกใจกลับหน้าม้าจะหนี
ชีเจ๊กเห็นดังนั้นก็คุมทหารฟันสกัดออกมาทางข้างขวา ตั้งฮีสกัดออกมาทางข้างซ้ายล้อมจูหลงกับเตงจี๋เข้าไว้เปนสามารถ แล้วกันเอาจูหลงเข้าไปข้างเชิงเขาฝ่ายทิศเหนือ จูหลงเห็นทหารฝ่ายทิศเหนือนั้นเบาบางก็ฟันฝ่าออกไป ทหารก็ล้อมกันขึ้นไปกลางเขา แฮหัวหลิมคุมทหารอยู่บนยอดเขา ก็เอาก้อนสิลาแลท่อนไม้ทิ้งลงมาเปนอันมาก จูหลงไล่ฟันทหารแฮหัวหลิมแต่เช้าจนคํ่าก็ไม่ออก
