ให้บอกตามจริงเราจะไว้ชีวิตร์ แม้อำพรางเราจะตัดศีศะเสีย ผู้ถือหนังสือนั้นกลัวก็บอกตามจริงทุกประการ แล้วเอาหนังสือขงเบ้งนั้นให้สุม้าอี้อ่านดู แจ้งในหนังสือนั้นก็ตกใจจึงว่า ความคิดขงเบ้งนี้ต้องความคิดเรา แม้นเบ้งตัดแจ้งหนังสือนี้แล้วทำตามขงเบ้งก็จะสำเร็จความคิดเปนมั่นคง หากบุญเจ้าเรายังมากอยู่ เทพยดาจึงผะเอิญให้เราจับผู้ถือหนังสือได้ แล้วสุม้าอี้ก็รีบยกทหารไป
ฝ่ายเบ้งตัดอยู่ในเมืองซงหยง ให้ไปชักชวนซินหงีเจ้าเมืองกิมเสีย กับซินต๋ำเจ้าเมืองซินเสีย เจ้าเมืองทั้งสองนั้นกลัวเบ้งตัดก็รับไว้แต่ปาก แต่จัดแจงทหารเตรียมไว้ ถ้าสุม้าอี้มาถึงก็จะรับเปนใส้ศึก เบ้งตัดก็ไว้ใจมิได้สงไสย พอเลียงกี๋ถือหนังสือสุม้าอี้มาถึง เบ้งตัดรับหนังสือมาอ่านดูแจ้งในใจความแล้ว จึงถามว่าบัดนี้สุม้าอี้ยกมาแล้วหรือยัง
เลียงกี๋จึงแกล้งบอกว่า สุม้าอี้จัดแจงกองทัพจะยกไปเมืองเตียงอั๋นแล้ว เบ้งตัดได้ฟังดังนั้นก็มีความยินดี จึงแต่งโต๊ะเชิญให้เลียงกี๋เสพย์สุรา เลียงกี๋ก็ลาเบ้งตัดออกจากเมืองไปหาซินต๋ำซินหงี บอกเนื้อความทั้งปวงซึ่งสุม้าอี้ยกมานั้นให้ฟัง ซินหงีซินต๋ำจึงว่า เบ้งตัดให้สัญญาเราว่า เวลาพรุ่งนี้จะยกธงสำคัญของขงเบ้งขึ้นให้เราทั้งปวงพร้อมกันยกไปตีเมืองลกเอี๋ยง
ฝ่ายเบ้งตัดจัดแจงทหารอยู่ในเมือง พอทหารมาบอกว่านอกเมืองนั้นมีข้าศึกยกมาเปนอันมาก แต่มิได้แจ้งว่าทหารผู้ใด เบ้งตัดได้ฟังดังนั้นก็ตกใจ ขึ้นไปดูบนกำแพงเห็นธงสำคัญก็รู้ว่ากองทัพซิหลงยกมา จึงให้ทหารชักสพานคูปิดประตูเมืองไว้ให้มั่นคง
ฝ่ายซิหลงควบม้าพาทหารเข้าไปถึงคูเมือง เห็นเบ้งตัดยืนอยู่บนกำแพงจึงร้องด่าว่า อ้ายโจรขบถต่อเจ้าเร่งออกมาหากูโดยดีกูจะไว้ชีวิตร์ เบ้งตัดได้ยินก็โกรธให้ทหารเอาเกาทัณฑ์
