เพราะไม่ทันรู้ตัว เตียวคับรับคำแล้วก็คำนับลายกทหารกองหน้าไป
ขณะนั้นขงเบ้งยกทหารมาตั้งอยู่ณเขากิสาน คนเอาข่าวราชการแจ้งแต่เมืองซินเสียไปบอกขงเบ้งว่า บัดนี้ซินต๋ำซินหงีลิจูเตงเหียน ซึ่งท่านให้ไปอยู่รักษาเมืองซินเสียด้วยเบ้งตัดนั้น คิดเอาใจออกหากกลับไปเข้าด้วยสุม้าอี้เปนไส้ศึก ให้ยกกองทัพลัดทางมาประมาณแปดวัน เบ้งตัดมิทันรู้ตัวสุม้าอี้ยกทหารเข้าโจมตีเอาเมืองซงหยงได้ ฆ่าเบ้งตัดถึงแก่ความตาย แล้วสุม้าอี้กลับไปทูลแก่พระเจ้าโจยอยๆมีใจกำเริบ บัดนี้กลับให้เตียวคับเปนกองหน้า สุมาอี้เปนกองหลวงคุมทหารยกมาอิกจะรบกับท่าน
ขงเบ้งได้แจ้งดังนั้นก็ตกใจ จึงว่าสุม้าอี้ยกทหารมาครั้งนี้ เห็นจะล่วงเข้าไปตั้งสกัดอยู่ตำบลเกเต๋ง จะปิดต้นทางเราเสีย ผู้ใดจะอาษาไปรักษาที่เกเต๋งไว้ได้ ม้าเจ๊กจึงว่าข้าพเจ้าจะรับอาษาไปเอ็ง ขงเบ้งจึงว่าซึ่งท่านจะไปรักษาตำบลเกเต๋งนั้นก็ขอบใจ อันที่เกเต๋งนี้ตำบลน้อยก็จริงแต่ว่าเปนที่สำคัญนัก แล้วหากำแพงมิได้ จะป้องกันรักษาก็ยาก ถึงว่าท่านมีฝีมือเข้มแขงก็จะประมาทไปบ้าง ถ้าเกเต๋งตำบลเดียวนี้เสียแก่ข้าศึก ทหารทั้งปวงก็จะเปนอันตรายสิ้น
ม้าเจ๊กจึงว่าเสียแรงข้าพเจ้าเปนทหารเรียนวิชาการมา แต่น้อยจนใหญ่ทำศึกมาก็ช้านาน แต่ตำบลเกเต๋งเท่านี้รักษาไว้มิได้ก็ตายเสียดีกว่าอยู่ ขงเบ้งจึงว่าท่านอย่าประมาท อันสุม้าอี้นี้มีปัญญาความคิดมากฝีมือก็เข้มแขง อนึ่งเตียวคับทหารเอกก็เปนกองหน้ามาด้วยแต่ล้วนคนดี ซึ่งท่านจะไปรักษาเกเต๋งไว้นั้นยังกะไรฤๅ
ม้าเจ๊กจึงว่าอย่าว่าแต่สุมาอี้กับเตียวคับมาเลย ถึงโจยอยจะยกมาเอ็งข้าพเจ้าก็มิกลัว แล้วทำหนังสือทานบนไว้ให้ขงเบ้งว่า ถ้าทำการมิได้เหมือนปาก ให้ประหารชีวิตร์ข้าพเจ้าทั้งบุตร์ภรรยา
