พร้อมกันแล้ว เวลาคํ่าก็แยกทหารออกเปนสามกอง ให้อุยเอี๋ยนยกไปเปนกองหน้า โกเสียงก็ยกทหารตามไป
ครั้นอุยเอี๋ยนยกมาถึงตำบลเกเต๋ง เห็นค่ายเปล่าอยู่มิได้มีผู้คนรักษา ก็คิดว่าสุม้าอี้แกล้งทำกลไว้ให้รอทหารอยู่แต่นอกค่าย โกเสียงก็รีบยกทหารตามมาทันเช้า จึงปฤกษากันว่าบัดนี้เรายกมาเห็นแต่ค่ายเปล่ามิได้เห็นทหาร สุม้าอี้จะตั้งอยู่แห่งใดตำบลใดก็ยังไม่รู้ อนึ่งอองเป๋งก็ยังมิมาถึงพร้อมกัน ว่ายังมิทันขาดคำก็ได้ยินประทัดจุดขึ้นทหารโห่ร้องเอิกเริกก็ตกใจ แลไปเห็นแสงเพลิงจุดไหม้มาริมสองข้างทาง ทหารทั้งปวงก็ร่นเข้าหากัน
ฝ่ายสุม้าอี้ก็ให้ทหารล้อมโกเสียงกับอุยเอี๋ยนเข้าไว้ อุยเอี๋ยนกับโกเสียงก็ขับทหารเข้ารบพุ่งตลุมบอนกันอยู่ พออองเป๋งยกทหารมาตามเนินเขา เห็นโกเสียงกับอุยเอี๋ยนรบพุ่งกับสุม้าอี้ดังนั้น ก็ให้จุดประทัดสัญญาขับทหารเข้าโจมตีหักกลางเข้าไป ช่วยโกเสียงกับอุยเอี๋ยนทหารล้มตายเปนอันมาก ก็พาอุยเอี๋ยนกับโกเสียงออกจากที่ล้อม จะหนีกลับไปเมืองลิวเสีย
ขณะนั้นโจจิ๋นซึ่งรักษาเมืองไปเซีย รู้ข่าวว่าสุม้าอี้ตีได้เกเต๋งแล้ว ก็คิดว่าสุม้าอี้มีความชอบครั้งนี้เปนอันมาก จึงแต่งให้โกฉุยคุมทหารยกมา จะชิงเอาเมืองลิวเสียแบ่งเอาความชอบบ้าง พอมาถึงกลางทางก็พบโกเสียง อองเป๋งกับอุยเอี๋ยนแตกมา ก็ขับทหารเข้ารบพุ่งล้มตายลงทั้งสองฝ่าย โกเสียงอองเป๋งอุยเอี๋ยน เสียกำลังทหารเบาบางลงจะสู้โกฉุยมิได้ ก็พาทหารหนีจะไปเข้าด่านยังเบงก๋วน
โกฉุยเห็นอุยเอี๋ยนพ่ายไปแล้ว จึงว่าแก่ทหารทั้งปวงว่า ครั้งนี้ถึงมาทว่ามิได้เกเต๋ง แต่ได้เมืองลิวเสียก็เปนความชอบมากอยู่ จึงขับทหารให้รีบไป ครั้นถึงเชิงกำแพงแลเห็นธงปักไสวอยู่
