ขณะนั้นม้าใช้มาบอกว่าสุม้าอี้ยกทหารมาแล้ว ขงเบ้งแจ้งดังนั้นก็ตกใจ ทหารทั้งปวงก็หน้าซีดไปสิ้นทุกคน ขงเบ้งน้อยตัวแล้วทหารผู้ใหญ่ก็ไม่อยู่ มิรู้ที่จะสู้รบประการใด จึงขึ้นไปดูบนเชิงเทิลเห็นทหารสุม้าอี้ยกมาเปนอันมาก ดังหนึ่งจะเหยียบเมืองเสีย จึงให้ทหารรื้อถอนธงที่ปักไว้บนกำแพงนั้นลงเสียสิ้น แล้วให้เปิดประตูเมืองไว้ทั้งสี่ด้าน จัดทหารแลชาวบ้านให้กวาดทางประตูเมืองเปนปรกติอยู่ ประตูละยี่สิบคนมิให้สดุ้งสเทือน แล้วขับให้ทหารทั้งปวงเข้าซุ่มเสีย มิให้พูดจากันเปนปากเสียง จึงว่าเราจะคิดกลอุบายอันหนึ่งให้สุม้าอี้ถอยไปจงได้ ถ้าผู้ใดเจรจากันอึงอื้อไปจะตัดศีศะเสีย
สั่งแล้วขงเบ้งก็แต่งตัวอ่าโถงพาเด็กน้อยสองคน ขึ้นไปบนหอรบให้เด็กนั้นถือกระบี่คนหนึ่ง คนหนึ่งถือแซ่ยืนอยู่ทั้งสองข้าง แล้วตั้งกระถางธูปบูชาไว้ข้างหน้า ก็นั่งดีดกระจับปี่เล่นอยู่
ฝ่ายทหารกองหน้าสุม้าอี้ยกเข้ามาใกล้เชิงกำแพงเมือง แลขึ้นไปดูบนหอรบเห็นขงเบ้งนั่งดีดกระจับปี่อยู่ ก็คร้ามใจกลับออกไปบอกแก่สุม้าอี้ว่า บัดนี้ข้าพเจ้ายกเข้าถึงเชิงกำแพงเห็นเมืองเงียบอยู่ มีแต่คนประตูละยี่สิบคนนั่งกวาดหยากเยื่อเฉยอยู่ แล้วตัวขงเบ้งนั้นขึ้นนั่งดีดกระจับปี่เล่นบนหอรบเห็นประหลาดนัก จะเข้าเมืองนั้นก็เกรงว่าจะเป็นกลขงเบ้งจึงกลับมาบอกท่าน
สุม้าอี้ได้ฟังดังนั้นก็หัวเราะแล้วจึงว่า ขงเบ้งนี้จะอาจกระนั้นเจียวฤๅ เรามิเชื่อจะไปดูเอ็ง สุมาอี้ขึ้นม้าพาทหารไปประมาณยี่สิบคน ยืนอยู่แต่ไกลเชิงกำแพง แลขึ้นไปเห็นขงเบ้งแต่งตัวอ่าโถง หน้าตาแช่มชื่นบานสบายอยู่ ก็คิดว่ากองทัพเรายกมาเปนการจวนตัวถึงเพียงนี้ ขงเบ้งหามีความสดุ้งใจไม่ กลับดีดกระจับปี่เล่นเสียอิกเล่า ชรอยจะแต่งกลไว้ลวงเราเปนมั่นคง คิดฉนั้นแล้วก็กริ่งใจ
