จูหลงก็ขับทหารรีบตามเตงจี๋มา แลขณะเมื่อจูหลงรบกับเชาหูนั้นได้ยินเสียงโห่เอิกเกริกอยู่ข้างหน้า โกฉุยก็ใช้ให้บั้นเจ้งคุมทหารยกรีบขึ้นไปดู จูหลงเห็นทหารยกตามมาก็รออยู่แต่ผู้เดียว จนเตงจี๋ยกทหารไปไกลทางประมาณสามร้อยเส้น บั้นเจ้งแลไปจำสำคัญได้ว่าจูหลงก็กลัว มิอาจจะตามไปให้หยุดทหารอยู่ จูหลงคอยอยู่จนเวลาเย็นแล้วไม่เห็นทหารตามมา ก็ขับม้าเดินไปเปนปรกติ
ครั้นโกฉุยยกมาทันบั้นเจ้ง บั้นเจ้งจึงบอกว่าข้าพเจ้ามาพบจูหลง ครั้นจะขับทหารติดตามรบพุ่งไปก็เกรงอยู่ ด้วยจูหลงนั้นมีฝีมือกล้าแขงนักจึงรออยู่ท่าท่าน โกฉุยแจ้งดังนั้นก็มิฟังให้บั้นเจ้งขับทหารรีบตามไป บั้นเจ้งก็คุมทหารร้อยหนึ่งติดตามมาถึงทางซอกเขา ได้ยินเสียงจูหลงร้องตวาดขึ้นแล้วขับทหารทลวงออกมา ทหารทั้งปวงเห็นก็ตกใจพากันวิ่งหนีบุกเข้าไปในป่า
บั้นเจ้งก็แข็งใจชักม้าเข้าไปต่อสู้จูหลง จูหลงยิงด้วยเกาทัณฑ์ถูกหมวกบั้นเจ้งพลัดตกจากศีศะก็สดุ้งกลัวตกลงมา จูหลงก็ขับม้าสอึกเข้าไปเอาปลายทวนรอหัวอกไว้ แล้วจึงว่าแม้นจะฆ่ามึงเสียบัดนี้ ก็เหมือนฆ่าสัตรีหาต้องการไม่ กูปล่อยเสียให้ทานชีวิตร์แล้ว มึงเร่งกลับไปบอกให้นายมึงรีบยกมาสู้กับกูเถิดกูจะคอยท่าอยู่ บั้นเจ้งมีความยินดี ก็ขึ้นม้ากลับไปบอกแก่โกฉุยทุกประการ โกฉุยแจ้งดังนั้นก็กลัวมิได้ยกทหารตามไป จูหลงก็ขับม้ามาตามเตงจี๋ ป้องกันทหารทั้งปวงมิได้มีอันตรายสิ่งใด จนถึงเมืองฮันต๋ง
ฝ่ายโจจิ๋นกับโกฉุยก็พากันยกกลับมา จะตีเอาเมืองเทียนซุยกับเมืองลำอั๋นเมืองฮันต๋ง ขณะนั้นสุม้าอี้ยกทหารมาถึงกลางทาง แจ้งกิติสับท์ว่าขงเบ้งยกทหารเลิกไปจากเมืองเสเสีย แล้วก็ให้
