พระเจ้าเล่าเสี้ยนได้ฟังก็เห็นชอบ จึงให้มีตราไปถอดขงเบ้งออกจากที่มหาอุปราช ตํ่าศักดิ์ลงมาสามสถานให้เปนแต่ที่อิ้วจงกุ๋น ได้บังคับบัญชาทหารทั้งปวงเหมือนกันกับมหาอุปราช แล้วก็ให้ปี่ฮุยถือไป ครั้นปี่ฮุยมาถึงเมืองฮันต๋ง เข้าไปคำนับขงเบ้งแล้วจึงเอาตราส่งให้ แล้วคิดกลัวขงเบ้งจะได้ความอัปยศจึงว่า แต่แรกมหาอุปราชยกทหารไปตีหัวเมืองได้ถึงสิบตำบลนั้น พระเจ้าเล่าเสี้ยนแลเสนาบดีอาณาประชาราษฎรมีความยินดี สรรเสริญปัญญาความคิดท่านทั้งเมือง
ขงเบ้งได้ยินปี่ฮุยว่าดังนั้นก็โกรธ หน้าตึงขึ้นจึงว่าแต่แรกเราตีได้หัวเมืองก็จริง ครั้นมาภายหลังก็กลับเสียมิได้เปนสิทธิ์แก่ตัวก็รู้อยู่ด้วยกัน ท่านมาเจรจาฉนี้มิเยาะเราฤๅ ปี่ฮุยเห็นขงเบ้งโกรธก็แกล้งเฉยเสียทำเปนไม่รู้จึงไถลว่า พระเจ้าเล่าเสี้ยนแจ้งไปว่า มหาอุปราชได้เกียงอุยทหารพระเจ้าโจยอยมาไว้ก็ยินดีนักหนา ขงเบ้งจึงว่าเราไปทำการครั้งนี้ ก็เสียทแกล้วทหารเปนอันมากเสียเปรียบข้าศึกถึงร้อยเท่า แลได้ทหารมาแต่ผู้เดียวนี้จะเกื้อหนุนสิ่งใด ใช่ว่าเขาจะเปลืองทหารลงก็หาไม่ ท่านจะว่าให้เราอัปยศหรือ
ปี่ฮุยจึงถามต่อไปว่าบัดนี้มหาอุปราชซ่องสุมทหารไว้ ได้อิกสามสิบสี่สิบหมื่นนี้ยังจะคิดทำการแก้มืออิกหรือประการใด ขงเบ้งจึงว่าครั้งก่อนเรายกทหารไป ทำเสียการแก่ข้าศึกที่ตำบลกิก๊กนั้นเปนอันมาก ทุกวันนี้เหมือนเปนฝีอยู่ในอกช้ำใจนัก ก็คิดจะไปทำการแก้แค้นให้ได้ ท่านอุส่าห์ทำการด้วยเราเถิด ปี่ฮุยได้ฟังดังนั้นก็มีความยินดีด้วย คำนับแล้วก็ลากลับไปเมืองเสฉวน
ฝ่ายขงเบ้งก็ซ่องสุมทแกล้วทหารทั้งปวงซ้อมหัดการตามกระบวนสงคราม แลตระเตรียมพรักพร้อมไว้ทุกประการ ขณะนั้น
