ท่านนั้นเปนความจริง แลผู้ซึ่งมาเจรจาว่าข้าพเจ้าคิดจะฬ่อลวงท่านนั้น ชะรอยจะเปนกลอุบายเมืองกังตั๋งแกล้งจะให้ปรากฎมา ปราถนาจะมิให้ท่านเชื่อใจข้าพเจ้า ข้าพเจ้าน้อยใจว่าตัวนี้ถ้าเปนฟักแฟง จะผ่าอกออกให้ท่านเห็นเท็จแลจริง ว่าแล้วก็ทำจะเอากระบี่เชือดฅอเสียอิก
โจฮิวเห็นดังนั้นก็ชิงเอากระบี่ไว้เข้ากอดเอาตัวแล้วว่า ข้าว่าสัพยอกลองใจท่านเล่นเท่านี้หรือจะมาฆ่าตัวเสียเล่า ขอษะมาท่านเถิดอย่าถือโทษเลย จิวหองจึงว่าข้าพเจ้าสัตย์ซื่อต่อท่านจริงๆหรือมาว่าฉนี้เล่า ก็เอากระบี่ตัดผมทิ้งออกไปว่า ผมนี้เปนที่รักดังบิดามารดาข้าพเจ้า ข้าพเจ้าตัดออกให้ท่านเห็นความจริงจงพิเคราะห์ดูเถิด
โจฮิวเห็นจิวหองทำดังนั้นก็เชื่อหาความรังเกียจไม่ จึงให้แต่งโต๊ะเลี้ยง ครั้นกินโต๊ะแล้วจิวหองก็คำนับลากลับไป เวลารุ่งเช้ากากุ๋ยมาถึงพร้อมกันเข้า จึงไปหาโจฮิวคำนับตามประเพณี โจฮิวจึงถามว่าท่านมีกิจสิ่งใดจะว่าไรหรือ กากุ๋ยจึงว่าข้าพเจ้าเข้ามาบัดนี้หวังจะพูดกับท่านให้แน่นอนเสีย ด้วยข้าพเจ้าเห็นว่าทหารเมืองกังตั๋งนั้น จะมาตั้งสกัดอยู่เมืองอวนเสีย ขอท่านอย่าเพ่อยกทหารล่วงเข้าไปก่อน คอยท่าให้กองทัพสุม้าอี้ ยกมาถึงพร้อมกันแล้วจึงจะยกเข้าไปช่วยกันระดมตีทีเดียว
โจฮิวจึงว่าท่านมาห้ามปรามเราทั้งนี้ ปราถนาจะทำการชิงเอาความชอบฤๅ กากุ๋ยจึงว่าข้าพเจ้าแจ้งว่าจิวหองมาตัดผมสาบาลแก่ท่านนั้น เปนกลอุบายดอกหาจริงไม่ จึงเข้ามาห้ามท่านไว้ให้คอยท่าพร้อมกันก่อนแม้นฉุกมีเหตุประการใดก็จะได้ช่วยกันสดวก
โจฮิวจึงว่าแรกจะมาทำการสงครามฤๅ มาเจรจาว่าเปนกลอุบายฉนี้จะให้ทแกล้วทหารทั้งปวงเสียน้ำใจ ให้เสียการไปจะเอาไว้มิได้ ก็สั่งให้ทหารเอาตัวกากุ๋ยไปฆ่าเสีย ทหารทั้งปวงจึงว่า
