ขงเบ้งแจ้งเหตุก็ตกใจ จึงให้เลียวฮัวอองเป๋งเตียวหงีคุมทหารออกไปรบกับอองสง ครั้นเลียวฮัว อองเป๋ง เตียวหงี สามนายยกทหารมาพบกองทัพอองสงเข้าก็ตั้งค่ายรบกันอยู่ ขณะนั้นเตียวหงีจึงให้เลียวฮัวอองเป๋งรักษาค่ายไว้ ตัวก็ขับม้าออกมาต่อสู้ด้วยอองสงได้ประมาณสี่สิบเพลงมิได้เสียทีกัน อองสงทำเสียทีชักม้าหนี เตียวหงีไล่กระชั้นไป เลียวฮัวเห็นดังนั้นก็เกรงว่าจะเสียทีจึงร้องเรียกจะให้กลับมา พออองสงทิ้งลูกขลุบมาถูกอกเข้า เตียวหงีขัดอยู่ก็ซบลงบนหลังม้า อองสงได้ทีก็ขับม้าไล่มา
เลียวฮัวอองเป๋งเห็นดังนั้นก็ขับม้ารำทวนออกมาช่วย เข้าสู้กับอองสงกันเอาเตียวหงีเข้ามาในค่ายได้ ทหารอองสงเห็นได้ทีก็เข้าตีค่าย เลียวฮัว อองเป๋ง เตียวหงี แตก ไล่ฆ่าฟันทหารล้มตายเปนอันมาก เลียวฮัว อองเป๋ง เตียวหงี ก็พาทหารหนีมาหาขงเบ้ง จึงบอกว่าอองสงนั้นมีกำลังมากนักทานมิได้ ขอให้ท่านยับยังตั้งมั่นไว้ในที่นี้ก่อนอย่าเพ่อยกล่วงขึ้นไป ว่าพอสิ้นคำลงเตียวหงีก็รากโลหิตออกมาเปนหลายครั้ง
ขงเบ้งจึงหาเกียงอุยเข้ามาปฤกษาว่า เจียหยง จงคีก็ถึงแก่ความตายแล้ว บัดนี้เตียวหงียกออกไปเล่าก็ป่วยเข้ามา ข้าศึกมีกำลังเข้มแข็งนัก อันเราจะไปทางตันฉองนี้เห็นขัดสนจะคิดประการใดดีิ ขอท่านช่วยดำริห์ให้เราด้วย เกียงอุยจึ่งว่าซึ่งตำบลตันฉองนี้เปนทางขับขัน แล้วเฮ๊กเจี๋ยวก็มีสติปัญญาฝีมือก็เข้มแข็งป้องกันรักษามั่นคงอยู่จะหักไปมิได้ ขอให้ท่านแต่งทหารที่มีฝีมือยกไปตั้งค่ายสลักทางรักษาตำบลเกเต๋งไว้ แล้วจึงจัดทหารให้ตั้งรับอยู่ที่นี้กองหนึ่ง เราก็จะลอบยกทัพใหญ่ลัดไปออกเอาตำบลกิสานอย่าให้ข้าศึกทันรู้ ข้าพเจ้าจะคิดกลอุบายจับเอาตัวโจจิ๋นให้ได้
