ครั้นพระเจ้าซุนก๋วนให้ทำการพระราชพิธีเสร็จ ก็ให้กะเกณฑ์ทะแกล้วทหารทั้งปวงเข้ากระบวนทัพ ยกไปตีเมืองลกเอี๋ยง เตียวเจียวจึงทูลห้ามว่า พระองค์พึ่งสำเร็จการสงครามมาภิเศกใหม่ แลจะยกกองทัพไปปราบปรามสัตรูนั้นขอให้งดไว้ก่อน จงตั้งซ่องสุมผู้คนเกลี้ยกล่อมเมืองเสฉวนให้เปนไมตรีด้วยกัน แล้วจึงบันจบทหารทั้งสองฝ่ายไปช่วยกันกำจัดสัตรู รบเอาเมืองลกเอี๋ยงเห็นจะได้โดยง่าย
พระเจ้าซุนก๋วนก็เห็นชอบด้วย จึงแต่งให้คนถือหนังสือไปถึงพระเจ้าเล่าเสี้ยนณเมืองเสฉวน พระเจ้าเล่าเสี้ยนจึงให้หาขุนนางเข้ามาปฤกษา ขุนนางทั้งปวงจึงทูลว่า ซึ่งจะเปนไมตรีด้วยพระเจ้าซุนก๋วนแลจะช่วยกันกำจัดสัตรูนั้น ขอให้ปฤกษามหาอุปราชก่อน พระเจ้าเล่าเสี้ยนก็เห็นชอบด้วย จึงให้ขุนนางผู้ใหญ่ไปปฤกษาด้วยขงเบ้งณเมืองฮันต๋ง
ขงเบ้งจึงให้มีหนังสือตอบมาว่า ซึ่งเมืองเสฉวนกับเมืองกังตั๋งจะเปนทองแผ่นเดียวกันนั้นก็ควรอยู่ แต่ทว่าบัดนี้พระเจ้าซุนก๋วนก็พึ่งเสร็จการพระราชพิธีใหม่ๆ ขอพระองค์ให้แต่งบรรณาการไปถามข่าวเยี่ยมพระเจ้าซุนก๋วน ฟังดูกิติศับท์ประเพณีแผ่นดินให้แน่นอนก่อน แม้นพระเจ้าซุนก๋วนจะเปนไมตรีด้วยพระองค์โดยสุจริตแล้ว ก็ให้มั่นคงตามสัตยานุสัตย์ไปภายน่า อย่าให้แปรปรวนฟั่นเฟือนเสีย
พระเจ้าเล่าเสี้ยนก็เห็นชอบด้วย จึงให้แต่งหนังสือฉบับหนึ่งเปนทางราชไมตรีต่อกัน กับเครื่องราชบรรณาการแลเครื่องยศสิ่งของทั้งปวงเปนอันมาก ให้ตันจิ๋นคุมไปถวายแก่พระเจ้าซุนก๋วน พระเจ้าซุนก๋วนก็มีความยินดีให้เลี้ยงดูผู้ถือหนังสือตามประเพณี จึงตอบเครื่องราชบรรณาการโดยสมควร แล้วมีหนังสือตอบรับปฏิญาณโดยทางราชไมตรี ให้ตันจิ๋นกลับไปแจ้งแก่พระเจ้าเล่าเสี้ยน
