เราจะคิดกลอุบายอย่างหนึ่งกำจัดขงเบ้งเสียให้ได้ โกฉุยซุนเลคำนับแล้วก็ยกไปรักษาเมือง สุม้าอี้จึงว่าแก่เตียวคับกับไต้เหลงว่า บัดนี้ขงเบ้งตีได้เมืองปูเต๋าแลเมืองหยงจิ๋วนั้นเห็นจะไม่อยู่ค่าย ตัวจะเข้าไปเกลี้ยกล่อมผู้คนอยู่ในเมือง ท่านจงคุมทหารหมื่นหนึ่งลัดทางน้อยอ้อมเข้าหลังค่ายขงเบ้งตีเข้าไป เราจะคุมทหารยกไปข้างหน้าตีกระหนาบสองด้านชิงเอาค่ายให้จงได้ ถ้าได้สมคะเนแล้วจะกลัวอะไรแก่ขงเบ้ง จะคิดกำจัดเสียภายหลังก็จะง่ายดอก เตียวคับไต้เหลงก็ยกทหารลัดทางไป
ฝ่ายขงเบ้งจึงว่าแก่นายทัพนายกองทั้งปวงว่า เรามาตีได้เมืองสองเมืองนี้ ดีร้ายสุม้าอี้จะสำคัญว่าเราเข้าไปอยู่ในเมือง เวลาค่ำวันนี้จะแต่งทหารลัดมาปล้นค่ายเราเปนมั่นคง ก็ให้แต่งเกวียนเชื้อเพลิงไว้เปนอันมาก เกณฑ์ทหารให้ซุ่มอยู่ในป่าสองข้างทาง คอยสกัดทัพสุม้าอี้จะยกมา ครั้นเวลาสองยามเศสเตียวคับกับไต้เหลงยกมาจะใกล้ถึงค่าย ทหารนั้นได้ยินเสียงคนบนเนินเขาก็ยั้งอยู่ เตียวคับจึงขับม้าตระลบหลังลงมา เร่งทหารทั้งปวงซึ่งล้าอยู่ให้เดินขึ้นไปให้ทันกัน จึงเห็นเกวียนเชื้อเพลิง ทหารขงเบ้งชักม้าเข้ามาสกัดหลังไว้ก็ตกใจ จึงเรียกทหารข้างหน้าให้ถอยหลังลงมา ก็ได้ยินเสียงประทัดแสงเพลิงก็สว่างขึ้นรอบตัว ทหารในป่าก็โห่ร้องล้อมเข้ามา ขงเบ้งอยู่บนเนินเขาจึงร้องว่า สุม้าอี้สำคัญว่าเราอยู่ในเมือง ให้ท่านมาปล้นค่ายเราหรือ บัดนี้ต้องด้วยกลของเราแล้วเข้ามาคำนับเราโดยดีเถิด ตัวท่านก็เปนทหารเลวหาผู้ใดนับถือไม่ อย่าคิดอายถือตัวอยู่เลย
เตียวคับได้ยินขงเบ้งร้องลงมาก็โกรธ จึงเอาแซ่ชี้ว่ามึงนี้ชาวบ้านนอก อวดตั้งตัวเปนใหญ่องอาจล่วงมาถึงแดนเมืองกู กูจะจับเอาตัวสับเสียให้เลอียดมิให้กากลืนแค้น แล้วก็ขับม้าขึ้นไปบนเขาจะจับตัวขงเบ้ง ทหารทั้งปวงก็เอาหินแล
