แจ้งแก่สุม้าอี้ว่า ขงเบ้งยกกองทัพถอยไปแล้ว สุม้าอี้จึงว่าขงเบ้งยกไปบัดนี้ ปราถนาจะลวงเราให้ตามต้องด้วยกลมั่นคง เตียวคับจึงว่าขงเบ้งขัดสนเสบียงอาหารถอยทัพไป เหตุใดท่านจึงมิได้ยกทหารตามไปโจมตี จะมาคิดวิตกว่ากลของขงเบ้งด้วยอันใด
สุม้าอี้จึงว่าปีก่อนนั้นเราก็รู้ว่า เมืองเสฉวนได้เข้าปลาอาหารมากแล้ว บัดนี้ก็เปนเทศกาลเข้าโภชน์สาลี กองทัพขงเบ้งจะกินไปได้อยู่อิกครึ่งปีเห็นไม่ขัดสน ซึ่งทำนี้เปนกลลวงจะตามไปนั้นมิได้แล้ว สุม้าอี้จึงให้คนไปสืบดูกลับเข้ามาบอกว่า บัดนี้กองทัพขงเบ้งยกไปตั้งอยู่พ้นที่ไปอิกสามร้อยเส้น เตียวคับจึงว่า ขงเบ้งขัดสนอาหารแล้ว ครั้นจะยกรีบไปกลัวเราจะรู้จึงทำค่อยเลื่อนไป ซึ่งท่านจะมิให้ตามไปนั้นข้าพเจ้าไม่เห็นด้วย
สุม้าอี้จึงห้ามว่าอันขงเบ้งนี้ มีแยบคายมากจะทำลวง เราจะตามไปนั้นก็จะเสียที ครั้นรุ่งเช้าสุม้าอี้ให้คนไปสืบอิกกลับมาบอกว่า ขงเบ้งยกไปตั้งค่ายพ้นที่นั้นไปอิกสามร้อยเส้น
เตียวคับจึงว่าขงเบ้งยกหนีไปจริงๆ ท่านมิให้ตามไปนั้นไม่ชอบ ข้าพเจ้าจะขออาษาตามไปตีให้จงได้ แม้นเสียทีแก่ข้าศึกมาข้าพเจ้าจะให้ศีศะแก่ท่าน แต่ทว่าขอท่านยกหนุนข้าพเจ้าออกไปด้วย สุม้าอี้ห้ามเตียวคับหลายครั้งก็ไม่ฟัง สุม้าอี้จึงว่าท่านจะไปก็ตามใจ อันจะไปแต่ลำพังนั้นมิได้ เกลือกขงเบ้งจะซุ่มทหารไว้ก็จะเสียที เราจะยกทหารหนุนไปด้วย ถ้าเพลี่ยงพล้ำจะได้ช่วยกัน แม้นได้รบกับขงเบ้งครั้งนี้แล้วอย่าได้ย่อหย่อนเลย ท่านจงขับทหารเร่งหักโหมเข้าไปจงสามารถเราจะคอยหนุน สุม้าอี้จึงกะเกณฑ์ทหารให้เตียวคับไต้เหลงสามหมื่น แล้วกำชับว่าเวลาพรุ่งนี้ท่านยกไปทันทัพขงเบ้งก็อย่าเพ่อเข้าตี จงพักทหารไว้ให้สบายใจก่อน คอยดูท่วงทีขงเบ้งจะทำประการใดบ้าง เตียวคับ
