อองเป๋งเตียวเอ๊กได้ทีก็ยกสกัดออกมา ฆ่าฟันทหารเตียวคับไต้เหลงล้มตายเปนอันมาก
สุมาอี้เห็นดังนั้น ก็ยกทหารหนุนมาล้อมอองเป๋งเตียวเอ๊กเข้าไว้กลาง เตียวเอ๊กก็แยกทหารออกรับทัพสุมาอี้ อองเป๋งกวนหินก็ขับทหารระดมตีเตียวคับไต้เหลงเข้าไป ทหารทั้งสองฝ่ายถ้อยทีรบกันเปนสามารถ ล้มตายลงในที่รบมากกว่ามาก เกียงอุยกับเลียวฮัวอยู่บนเขาเห็นทหารสุม้าอี้เข้าล้อมอองเป๋งเตียวเอ๊กไว้ รบพุ่งกันตลุมบอนอ่อนอยู่แล้ว ก็ฉีกผนึกหนังสือซึ่งขงเบ้งให้มานั้นออกดูเปนใจความว่า ถ้ากองทัพสุม้าอี้ล้อมอองเป๋งเตียวเอ๊กเข้าไว้ ก็ให้ยกทหารไปตีเอาค่ายสุม้าอี้ๆ ก็จะยกทหารถอยกลับไป ถึงจะมิได้ค่ายสุม้าอี้ก็เปนความชอบใหญ่หลวงอยู่ เกียงอุยเลียวฮัวก็ยกทหารรีบไปชิงเอาค่ายสุม้าอี้ได้
ขณะเมื่อสุม้าอี้ยกทหารออกจากค่ายนั้นก็กริ่งใจอยู่ จึงวางทหารรายไว้ตามทางมา ทหารซึ่งอยู่ตามรายทางก็รีบมาบอกแก่สุม้าอี้ว่า บัดนี้ทหารขงเบ้งชิงเอาค่ายได้แล้ว สุม้าอี้รู้ดังนั้นก็ตกใจจึงว่ารู้อยู่แล้วว่าขงเบ้งทำกล ท่านทั้งปวงมิฟังคำเราจึงเสียการ ว่าแล้วก็ให้ถอยทหารกลับมาจะชิงเอาค่าย
เตียวเอ๊กได้ทีก็เร่งทหารตีร้นหลังลงมา ทหารสุม้าอี้ก็แตกตื่นล้มตายเปนอันมาก เตียวคับไต้เหลงเห็นเสียทีดังนั้น ก็ทิ้งทหารเสียรบหักออกไปเอาแต่ตัวรอด เกียงอุยเลียวฮัวเห็นสุม้าอี้แตกกลับมา ก็พาทหารออกจากค่ายรีบมาบันจบกันกับนายทัพนายกอง แล้วกลับมาหาขงเบ้ง
ฝ่ายสุม้าอี้ครั้นมาถึงค่าย เห็นทหารขงเบ้งยกกลับไปสิ้นก็พาทหารทั้งปวงเข้าค่าย จึงว่าแก่นายทัพนายกองว่ารู้อยู่ว่า
