ลกเอี๋ยงนี้ก็เสียทีเปนหลายครั้ง ทหารเมืองเสฉวนนั้นก็กำเริบใหญ่หลวงนัก จะนิ่งอยู่บัดนี้ก็มิได้นานไปกองทัพเมืองเสฉวนก็จะทำอันตรายให้อาณาประชาราษฎรได้ความเดือดร้อนอิก แลเทศกาลนี้ก็เปนคิมหันตระดูแล้ว ข้าพเจ้าจะขอยกกองทัพไปกับสุม้าอี้ ตีเอาเมืองเสฉวนแลเมืองฮันต๋งให้จงได้ กำจัดสัตรูเสียอย่าให้มีไภยมาถึงเมืองเรา
พระเจ้าโจยอยเห็นชอบด้วย จึงตั้งให้โจจิ๋นเปนแม่ทัพฝ่ายขวา สุม้าอี้เปนฝ่ายซ้าย เล่าฮวนเปนที่ปฤกษาถือพลทหารสิบสี่หมื่นยกไปทางด่านเกียมก๊ก จะไปตีเมืองฮันต๋ง ม้าใช้จึงเอาเนื้อความมาแจ้งแก่ขงเบ้ง
ขณะนั้นขงเบ้งให้ซักซ้อมทหารหัดปรือกันอยู่ จะยกไปตีเมืองลกเอี๋ยงอิก พอม้าใช้เข้ามาบอกจึงให้หาเตียวหงีกับอองเป๋งเข้ามาสั่งว่า ท่านคุมทหารพันหนึ่งยกไปตั้งตำบลตันฉองรับทัพสุม้าอี้ไว้ แล้วเราจึงจะยกกองทัพไปช่วย อองเป๋งกับเตียวหงียกมือขึ้นคำนับแล้วจึงว่า บัดนี้กิติศับท์ว่าสุม้าอี้ยกกองทัพมาถึงห้าสิบหมื่นหกสิบหมื่น มหาอุปราชจะให้พลข้าพเจ้าทั้งสองไปแต่พันหนึ่งนี้ ที่ไหนจะต่อสู้ทหารสุม้าอี้ได้ จะมิเสียการไปหรือ
ขงเบ้งจึงว่าเปนไฉนท่านมาวิตกฉนี้เล่า เราหาลวงท่านให้สุม้าอี้ฆ่าเสียไม่ ถึงมาทว่าท่านไปเสียทีแก่ข้าศึกมาเราก็มิเอาโทษ อองเป๋งเตียวหงีก็มิอาจรับ แต่อ้อนวอนขงเบ้งเปนหลายครั้ง ขงเบ้งจึงว่าท่านอย่าวิตกอันเราใช้ไปครั้งนี้ ด้วยเราพิเคราะห์ดูในอากาศเห็นดาวฤกษ์มีรัศมีหม่นหมองนัก ในเดือนนี้จะมีฝนห่าใหญ่ตกเปนหลายวัน เราเห็นว่ากองทัพสุม้าอี้จะล่วงแดนเข้ามามิได้ ด้วยน้ำป่าจะหนักมาท่วม ทหารสุม้าอี้ก็จะกลับไปเอ็ง เราจึงให้ทหารท่านไปแต่น้อย ครั้นจะให้ไปมากก็จะลำบากเสียเปล่า
