มาหากองทัพกลับไปเปนมั่นคง พอสิ้นคำลงคนถือหนังสือซึ่งอองเป๋งเตียวหงีใช้มานั้น เข้ามาแจ้งว่ากองทัพสุม้าอี้เลิกไปแล้ว ขงเบ้งมีความยินดี จึงสั่งผู้ถือหนังสือให้เร่งกลับไปบอกแก่อองเป๋งเตียวหงีว่า อย่าให้ยกทหารตามไปเลย
ขุนนางทั้งปวงจึงว่าสุม้าอี้ถอยทัพไปได้ทีอยู่แล้ว เหตุใดมหาอุปราชจึงมิให้ยกไปโจมตีเล่า ขงเบ้งจึงว่าอันสุม้าอี้นี้ชำนาญในการสงครามนัก ถึงมาทว่าล่าไปครั้งนี้ก็มิไปเปล่า เห็นจะแต่กองทหารซุ่มไว้คอยรับทัพตามไปมั่นคง เราจะตามไปก็จะต้องด้วยกลของสุม้าอี้ปล่อยให้ไปเถิด แล้วเราจึงจะค่อยยกทหารไปจำก๊กออกเอาตำบลกิสาน อย่าให้ทันสุม้าอี้รู้ตัว ขุนนางทั้งปวงจึงว่า ซึ่งมหาอุปราชไปเมืองเตียงอั๋นนั้นจะไปทางอื่นไม่ได้ฤๅ จำเภาะแต่จะยกไปแต่เขากิสาน ข้าพเจ้าทั้งปวงมิเต็มใจเลย ด้วยเห็นว่าไปถึงสามครั้งแล้วก็มิได้การ
ขงเบ้งจึงบอกว่าตำบลกิสานนั้นเปนหัวใจเมืองเตียงอั๋น ด้วยจะกะเกณฑ์ทแกล้วทหารแลเสบียงทั้งปวง ก็อาไศรยเมืองหลงเสๆ นั้นก็มารวมในปากทางกิสาน อนึ่งก็เปนซอกห้วยธารเขาที่ซุ่มทหารไว้ได้มาก ถึงจะทำการสงครามก็ถนัด เราจึงจะยกไปทางกิสานเพราะเห็นเหตุฉนี้ ทหารได้ฟังดังนั้นก็ยกมือขึ้นคำนับ สรรเสริญขงเบ้งว่าปัญญาดังเทพยดา
ขณะนั้นขงเบ้งก็ให้ อุยเอี๋ยน เตียวหงี เตาเขง ตันเซ๊ก คุมทหารยกไปทางกิก๊ก แล้วให้ ม้าต้าย อองเป๋ง เตียวเอ็ก ม้าต๋ง คุมทหารไปตั้งตำบลจำก๊ก กำหนดให้ออกพร้อมกันเขากิสาน ครั้นจัดแจงนายทัพนายกองให้ยกไปแล้ว ก็ตั้งให้ กวนหิน เลียวฮัว เปนกองหน้า ขงเบ้งจึงยกทหารเปนทัพหลวงไป
