เอาใจอย่าให้วิตกทุกข์ร้อนเลย เรามิได้เอาโทษจงอุส่าห์คิดอ่านทำราชการแก้เอาไชยชะนะเถิด แล้วขงเบ้งจึงให้ทหารรีบไปสั่งม้าต้าย ม้าต๋ง อองเป๋ง เตียวเอ๊ก ทั้งสี่นาย ให้แยกกันไปเปนสองกอง ม้าต้ายกับอองเป๋งนั้นให้ยกทหารไปทางขวามือ ม้าต๋งกับเตียวเอ๊กจงคุมทหารไปทางซ้ายมือ กลางวันให้ซุ่มอยู่เดินต่อเวลากลางคืน ถ้ารีบออกจากกิก๊กถึงตำบลกิสานแล้ว จึงกองเพลิงไว้ปากทางเปนสำคัญ ให้เข้าตีเอาค่ายโจจิ๋นจงได้ ฝ่ายเราก็จะยกทหารไปช่วยตีกระหนาบเข้าเปนสามด้าน
ม้าต้าย ม้าต๋ง เตียวเอ๊ก แจ้งดังนั้นก็รีบยกทหารมา ขงเบ้งใหหากวนหินเลียวฮัวเข้ามา กระซิบสั่งเปนความลับแล้วก็ให้ยกทหารไป ครั้นขงเบ้งยกกองทัพหลวงมาถึงกลางทาง จึงสั่งให้งออี้งอปันยกทหารล่วงขึ้นไปก่อน
ฝ่ายโจจิ๋นมาตั้งค่ายอยู่ตำบลจำก๊กนั้น ก็ประมาทมิได้ตรวจตรารักษา แลตระเตรียมทหารทั้งปวงเพราะมิได้เชื่อคำสุม้าอี้ สำคัญว่าถึงกำหนดสิบวันแล้ว ก็จะทำประจานสุม้าอี้ตามซึ่งสัญญากันไว้
ครั้นอยู่ได้เจ็ดวันทหารมาบอกว่า บัดนี้ทหารเมืองเสฉวนรายมาตามทางน้อยข้างซอกเขา จึงสั่งจิ๋นเหลียงให้คุมทหารห้าพันไปตะเวนทางป้องกัน อย่าให้ทหารเสฉวนล่วงเข้ามาในแดนได้ ครั้นจิ๋นเหลียงคุมทหารยกไปถึงกลางทาง พบทหารขงเบ้งยกมาก็ให้ทหารรีบสวนทางขึ้นไป ทหารขงเบ้งก็ชวนกันถอยหลังกลับลงมา
จิ๋นเหลียงก็ขับทหารรีบตามไปจะให้ทัน ทหารขงเบ้งก็เข้าซุ่มเสีย จิ๋นเหลียงตามไปมิได้เห็นทหารเมืองเสฉวนก็สงไสยใจ จึงให้ทหารหยุดอยู่ ม้าใช้มาบอกว่ากองทัพตั้งซุ่มอยู่ข้างหน้า จิ๋นเหลียงแจ้งดังนั้นก็ตระเตรียมทหารให้ระมัดระวังตัวไว้พร้อมกัน
