กวนหินตั้งซุ่มอยู่ข้างหลัง ได้ทีก็ยกทหารโห่ร้องตีเข้ามา สุม้าอี้ก็แยกทหารออกตีด้านหลัง ฝ่ายกองทัพขงเบ้งก็ตีกระทบหน้าเข้าไป เกียงอุยก็ตีกระหนาบข้างขวาเปนสามด้านระดมรบเปนอลหม่าน ทหารสุม้าอี้เข้าอยู่กลาง ต้องอาวุธรอบตัวล้มตายเปนอันมาก สุม้าอี้เห็นเหลือกำลังสู้มิได้ทหารตายประมาณส่วนหนึ่ง ก็รบหักออกมาได้พาทหารข้ามฟากหนีไปตั้งค่ายทิศตวันตก ตั้งแต่วันนั้นมาสุม้าอี้ก็ตั้งมั่นมิได้ออกรบพุ่ง
ฝ่ายขงเบ้งครั้นได้ไชยชะนะแก่สุม้าอี้แล้ว ก็ให้เลิกทหารกลับมาตั้งอยู่ณเขากิสาน พอลิเงียมใช้ให้กิอั๋นคุมเสบียงมาส่งพ้นกำหนดไปถึงสิบวัน ด้วยกิอั๋นเปนคนนักเลงสุราสาระวลจะกินเหล้าเมาอยู่มิได้เร่งรัดมาให้ทันที ขงเบ้งก็โกรธจึงสั่งให้ทหารเอาตัวไปฆ่าเสีย เตียวหงีจึงว่าซึ่งกิอั๋นส่งสเบียงมิทันกำหนด มหาอปราชจะฆ่าเสียนั้นก็ควรอยู่แต่ว่าราชการศึกจะมีไปเมื่อน่า ข้าพเจ้าเห็นว่าผู้ใดซึ่งจะรับคุมเสบียงอาหารมาส่งนั้นขัดสนนัก ขอให้งดโทษครั้งหนึ่งก่อน
ขงเบ้งก็เห็นชอบด้วยแต่ว่ายังโกรธนักอยู่ จึงให้ทหารเอาตัวไปตีแปดสิบที กิอั๋นก็มีความเจ็บแค้นนัก ครั้นเวลากลางคืนก็พาบ่าวของตัวซึ่งเปนคนสนิทไปหาสุม้าอี้ถึงค่าย ทหารจึงเข้าไปบอกแก่สุม้าอี้ๆจึงให้หาตัวกิอั๋นเข้ามาข้างใน กิอั๋นก็เล่าเนื้อความให้สุม้าอี้ฟังทุกประการ สุม้าอี้จึงว่าอันขงเบ้งนี้มีกลอุบายมากเรายังไม่เชื่อท่านก่อน ถ้าแลท่านทำการให้เราเห็นความสักสิ่งหนึ่งเราจึงจะเชื่อ กิอั๋นจึงว่าท่านจะให้ข้าพเจ้าทำประการใด ข้าพเจ้าก็จะอุส่าห์ทำตามให้ท่านเห็นความจริง สุม้าอี้จึงว่าถ้าฉนั้นท่านจงรีบกลับไปเมืองเสฉวน ไปเล่าแก่คนทั้งปวงให้ปรากฎไปว่าขงเบ้งคิดขบถจะจับพระเจ้าเล่าเสี้ยนฆ่าเสีย จะชิงเอาราชสมบัติตั้งตัวเปนใหญ่
