ฝ่ายสุม้าอี้ยกมาใกล้จะถึงเชิงกำแพงเมืองโลเสีย จะให้ทหารเข้าตั้งค่ายลง เหล่าทหารขงเบ้งก็ชวนกันออกโจมตีฆ่าฟันทหารสุม้าอี้ ซึ่งมาแต่เมืองเลงจิ๋วล้มตายเปนอันมาก สุม้าอี้ก็พาทหารซึ่งเหลือนั้นแตกหนีไป
ขงเบ้งก็เลิกกลับเข้าเมือง แล้วปูนบำเหน็จทแกล้วทหารตามสมควร พอม้าใช้เอาหนังสือลิเงียมซึ่งส่งเสบียงไม่ทัน จึงบอกลวงมานั้นให้ขงเบ้งๆได้ฟังดังนั้นก็ตกใจ อ่านดูเปนใจความว่า ข้าพเจ้าลิเงียมแจ้งกิติศับท์ว่า ซุนก๋วนให้หนังสือไปถึงโจยอยว่าให้ยกกองทัพบันจบกันจะมาตีเอาเมืองเสฉวน โจยอยให้มีหนังสือตอบไปว่า ให้ซุนก๋วนยกกองทัพไปทำการก่อน โจยอยจึงจะยกหนุนไป บัดนี้ทัพซุนก๋วนนั้นยังสงบอยู่ ข้าพเจ้าจะไว้ใจแก่ข้าศึกไม่ได้จึงบอกมาให้แจ้ง
ขงเบ้งเห็นในหนังสือดังนั้นก็ยิ่งตกใจเปนอันมาก จึงปฤกษาแก่ทหารทั้งปวงว่า ครั้นเราจะทำศึกอยู่กับสุม้าอี้บัดนี้ก็เปนกังวลหลัง ด้วยซุนก๋วนจะยกกองทัพไปตีเมืองเสฉวน เราจำจะเลิกทัพกลับไปรักษาเมืองไว้จึงจะควร นายทหารทั้งปวงเห็นชอบด้วย ขงเบ้งจึงให้ม้าใช้ไปบอกกองทัพ ซึ่งตั้งอยู่ณเขากิสานให้เลิกถอยไปก่อน เราจะอยู่ป้องกันสุม้าอี้แล้วจึงจะยกไปภายหลัง
ฝ่ายนายทัพนายกองณเขากิสาน แจ้งดังนั้นก็เลิกทัพกลับไป เตียวคับเห็นดังนั้นก็มิได้ยกติดตามไป ด้วยเกรงกลศึกขงเบ้งอยู่ จึงกลับมาบอกเนื้อความทั้งปวงแก่สุม้าอี้ๆจึงว่าอันกลศึกขงเบ้งนั้นฦกลับนัก ท่านอย่าตามไปรบพุ่งเลย จงไปตั้งอยู่เขากิสานเถิด แม้นกองทัพขงเบ้งขาดเสบียงอาหารเมื่อใดก็จะยกกลับไปเอ็ง
งุยเป๋งจึงว่าข้าศึกถอยไป ท่านมิได้ติดตามจะมานิ่งอยู่ดังนี้ ไพร่บ้านพลเมืองก็จะหัวเราะเยาะว่า ท่านคิดเกรงทหารเมือง
