ไปนั้นเกรงจะเสียท่วงที เตียวคับจึงว่าท่านเกณฑ์ให้ข้าพเจ้าเปนกองหน้า หวังจะได้รบพุ่งต้านทานข้าศึก บัดนี้ขงเบ้งถอยทัพไปเปนธรรมเนียมกองหน้าจะได้ติดตาม เหตุใดท่านจึงห้ามไว้ฉนี้เล่า
สุม้าอี้จึงว่าซึ่งข้าศึกถอยไปเปนธรรมเนียมกองหน้า ได้ติดตามนั้นก็จริงอยู่ แต่ทางซึ่งจะไปนั้นเปนซอกธารเขากันดารนัก เราเกรงว่าขงเบ้งจะให้ซุ่มทหารอยู่คอยตีกระหนาบ เราจึงห้ามท่านไว้หวังจะให้มีสติ ท่านจะไปก็ตามเถิดแต่จงประหยัดอย่าเบาความ แม้นครั้งนี้เสียทีมาภายน่าจะทำการสืบไป ท่านก็จะย่อท้อต่อข้าศึก
เตียวคับจึงตอบว่า ตัวข้าพเจ้าเปนชาติ์ทหารจะอาษาเจ้าโดยสุจริต ถึงมาทว่าจะตายก็ไม่เสียดายชีวิตร์ สุมาอี้จึงเกณฑ์ทหารให้เตียวคับห้าพัน แล้วให้งุยเป๋งคุมทหารสองหมื่นหนุนไปด้วย แล้วสุม้าอี้นั้นก็คุมทหารสามพันยกไปเปนกองหลัง ฝ่ายเตียวคับคุมทหารรีบตามไปทางประมาณสี่ร้อยเส้น พอเห็นอุยเอี๋ยนคุมทหารโห่ร้องมาจากป่าสน อุยเอี๋ยนท้าทายเปนข้อหยาบช้า เตียวคับได้ฟังดังนั้นก็โกรธขับม้าเข้ารบกับอุยเอี๋ยนได้สิบห้าเพลง อุยเอี๋ยนทำควบม้าหนี เตียวคับขับม้าไล่ตามไปอิกทางประมาณหกร้อยเส้นก็ไม่เห็นอุยเอี๋ยน
พอกวนหินคุมทหารโห่ร้องออกขวางหน้าไว้ เตียวคับเห็นดังนั้นก็โกรธ ขับม้าเข้ารบด้วยกวนหินได้สิบเพลง กวนหินก็แกล้งควบม้าหนี เตียวคับขับม้าตามไปอิกทางประมาณหกร้อยเส้น กวนหินลับเนินเขาไป
พออุยเอี๋ยนคุมทหารโห่ร้องออกมา รบกับเตียวคับได้เก้าเพลงสิบเพลง อุยเอี๋ยนแกล้งให้ทหารทิ้งเครื่องสาตราวุธเสีย แล้วควบม้าหนีต่อไป เหล่าทหารเตียวคับมิได้รู้กลอุบาย ก็ชวนกันลง
