ฝ่ายม้าใช้เห็นดังนั้นก็เข้าไปบอกให้กราบทูลพระเจ้าโจยอยว่า บัดนี้ขงเบ้งคุมทหารประมาณสี่สิบหมื่นยกมาเขากิสานอิก พระเจ้าโจยอยจึงปฤกษาแก่สุม้าอี้ว่า ถึงสามปีแล้วกองทัพเมืองเสฉวนมิได้ยกมาทำอันตรายเมืองเรา บัดนี้ขงเบ้งยกมาจะใกล้ถึงเขากิสาน ท่านจะคิดประการใด สุม้าอี้จึงทูลว่าข้าพเจ้าดูดาว แลตำราเห็นว่าฝ่ายเมืองเรารุ่งเรืองสุกใสอยู่ อันดาวสำหรับเมืองเสฉวนนั้นเศร้าหมองนัก ซึ่งขงเบ้งยกมาครั้งนี้เหมือนหนึ่งหาไภยใส่ตัว พระองค์อย่าคิดวิตกเลย ไว้ข้าพเจ้าจะอาษาไปต้านทานเอาไชยชะนะให้ได้ แต่ข้าพเจ้าจะขอแฮฮัวป๋า แฮฮัวหุย แฮฮัวฮุย แฮฮัวโห สี่คน ซึ่งเปนบุตร์แฮฮัวเอี๋ยนไปด้วย จะได้เปนใจทำการสงครามแก้แค้นขงเบ้งซึ่งฆ่าแฮฮัวเอี๋ยนเสีย
พระเจ้าโจยอยจึงตอบว่า ครั้งก่อนนั้นแฮฮัวหลิมบุตรแฮฮัวตุ้นยกไปทำการศึกเสียทีมา ก็มีความละอายมิได้เข้ามาทำราชการในเมืองหลวง ซึ่งท่านจะเอาบุตร์แฮฮัวเอี๋ยนสี่คนไปครั้งนี้ เราเกรงว่าจะเหมือนแฮฮัวหลิม สุม้าอี้จึงทูลว่าอันนํ้าใจบุตร์แห่งแฮฮัวเอี๋ยนทั้งสี่คนนี้กล้าหาญนัก จะทำการสิ่งใดเห็นองค์อาจแล้วก็มีใจเจ็บพยาบาทขงเบ้งอยู่ เห็นจะไม่ย่อท้อข้าศึกเหมือนแฮฮัวหลิม พระเจ้าโจยอยจึงตรัสว่า ถ้าท่านเห็นได้การแล้วจะเอาไปก็ตามเถิด อันการทั้งปวงซึ่งจะยกไปนั้น ถ้าเห็นผู้ใดมีความคิดหลักแหลมกล้าหาญพอจะทำการสงครามได้ ก็ให้ท่านตั้งแต่งเปนขุนนางตามสมควรเถิด
สุม้าอี้ก็ลาพระเจ้าโจยอยพาบุตรแฮฮัวเอี๋ยนทั้งสี่คนไปณเมืองเตียงอั๋น แล้วก็เกณฑ์ทหารได้ประมาณสี่สิบหมื่นพร้อมด้วยเครื่องสาตราวุธ ให้แฮฮัวป๋า แฮฮัวฮุยคุมทหารเปนกองหน้า ครั้นได้ฤกษ์ก็ยกไปถึงแม่น้ำฮุยโห จึงให้แฮฮัวป่าแฮฮัวฮุยข้ามไปตั้งค่าย
