อ่านดูเปนใจความว่า ข้าพเจ้าขงเบ้งคำนับมาถึงพระเจ้าซุนก๋วน ด้วยเมืองลกเอี๋ยงร่วงโรยมาแต่ครั้งพระเจ้าเหี้ยนเต้ เพราะโจโฉเปนสัตรูแผ่นดินคิดทำร้ายให้ได้ความเดือดร้อน อันโจโฉนั้นก็ตายแล้ว แลลูกหลานว่านเครือมันทำจลาจลต่อๆมา แลตัวข้าพเจ้านี้ได้รับสั่งพระเจ้าเล่าปี่ไว้ ให้กำจัดเหล่าสัตรูแผ่นดินเสีย ข้าพเจ้าก็ได้ยกกองทัพไปทำสงครามเปนหลายครั้งแล้ว ครั้งนี้ข้าพเจ้ายกไปทำการศึกอีก ก็เสียทแกล้วทหารเปนอันมาก อันเมืองกังตั๋งกับเมืองเสฉวนก็เปนไมตรีกันมาแต่ครั้งพระเจ้าเล่าปี่ ให้พระเจ้าซุนก๋วนเห็นแก่พระเจ้าเล่าปี่ซึ่งเปนเชื้อพระวงษ์ ขอกองทัพเมืองกังตั๋งมาช่วยรบเมืองลกเอี๋ยงเปนทัพกระหนาบ แม้นสำเร็จราชการสงครามแล้วจะแบ่งเมืองลกเอี๋ยงให้กึ่งหนึ่ง
พระเจ้าซุนก๋วนแจ้งในหนังสือดังนั้นแล้วก็มีความยินดี จึงตรัสแก่ปี่ฮุยว่าเราคิดอยู่ว่า จะใคร่ยกไปกำจัดโจยอยเสีย พอขงเบ้งให้มีหนังสือมาขอกองทัพนี้ก็สมปราถนาเรา จึงให้ลกซุนกับจูกัดกิ๋นอยู่รักษาปากนํ้าเมืองกังแฮไว้ให้มั่นคง แล้วให้จัดแจงทหารไว้ประมาณสามสิบหมื่นเสร็จ ครั้นเวลารุ่งเช้าให้หาตัวปี่ฮุยเข้ามากินโต๊ะกับขุนนางทั้งปวง พระเจ้าซุนก๋วนจึงถามปี่ฮุยว่า ขงเบ้งยกไปทำการสงครามนั้นให้ผู้ใดเปนกองหน้า ปี่ฮุยจึงทูลว่าให้อุยเอี๋ยนเปนกองหลังพระเจ้าซุนก๋วนทรงพระสรวลแล้วตรัสว่า อันอุยเอี๋ยนนั้นมีกำลังกล้าหาญก็จริงแต่น้ำใจมิได้สัตย์ซื่อ มักคิดทรยศ แม้นหาบุญขงเบ้งไม่แล้ว วันใดอุยเอี๋ยนก็จะเอาใจออกหากเล่าเสี้ยนเมื่อนั้น แลตัวเราจะยกไปช่วยขงเบ้งเอง
ปี่ฮุยจึงทูลว่าพระองค์ตรัสนี้สมควรนัก แล้วคำนับลาพระเจ้าซุนก๋วนไป บอกเนื้อความแก่ขงเบ้งว่าซุนก๋วนจะยกกองทัพมาเอ็ง แล้วเล่าซึ่งซุนก๋วนว่ากล่าวถึงอุยเอี๋ยนให้ขงเบ้งฟังทุกประการ ขงเบ้งแจ้งดังนั้นจึงสรรเสริญซุนก๋วนว่า มีสติปัญญาหลักแหลม
