ชาวเมืองลกเอี๋ยงด้วยกัน ครั้นข้าพเจ้าพลัดไปอยู่เมืองเสฉวน เข้าเปนทหารเลวมาในกองทัพขงเบ้ง บัดนี้แต้บุ๋นทำความชอบต่อขงเบ้งเปนอันมาก ขงเบ้งตั้งให้แต้บุ๋นเปนนายทหารเอก แต้บุ๋นจึงให้ข้าพเจ้าถือหนังสือมาให้ท่าน สุม้าอี้ก็รับเอาหนังสือมาอ่านดูเปนใจความว่า ข้าพเจ้าแต้บุ๋นขอคำนับมาถึงสุมาอี้ ด้วยการทั้งปวงนั้นได้ทีอยู่แล้ว พรุ่งนี้เวลาสองยามให้ท่านยกมาปล้นค่ายขงเบ้งเถิด ข้าพเจ้าจะจุดเพลิงขึ้นในค่ายแล้วจึงจะตีกระหนาบออกไป
สุม้าอี้แจ้งในหนังสือดังนั้น ก็อ่านทวนไปทวนมาเปนหลายกลับ จำได้ว่าลายมือแต้บุ๋นมิได้มีความสงไสย จึงให้แต่งโต๊ะเลี้ยงกิตุ้นแล้วว่า ท่านจงกลับไปบอกแต้บุ๋นให้เตรียมการไว้จงพร้อม พรุ่งนี้เวลาสองยามเราจะยกไปปล้นค่ายขงเบ้งให้ได้ แม้นสำเร็จการครั้งนี้เราจะตั้งท่านให้เปนนายทหารเอก กิตุ้นรับคำแล้วก็ลาไปบอกเนื้อความแก่ขงเบ้งทุกประการ
ขงเบ้งได้ฟังดังนั้นก็มีความยินดี ครั้นเวลารุ่งเช้าก็ถือกระบี่ออกมากลางแจ้ง คำนับเทพยดาแล้วร่ายมนต์ไปเปนอันมาก จึงเรียกอองเป๋งเตียวหงีม้าต๋งม้าต้ายอุยเอี๋ยนเกียงอุย เข้ามากระซิบสั่งความลับ ครั้นเวลาบ่ายขงเบ้งก็พาทหารประมาณห้าสิบ ขึ้นไปอยู่บนเนินเขาหวังจะดูการทั้งปวง แลนายทหารทั้งหกคนนั้นก็จัดแจงการเตรียมไว้ตามขงเบ้งสั่ง
ฝ่ายสุม้าอี้จัดแจงทหารแล้ว ก็พาสุม้าสูสุม้าเจียวผู้บุตร์ไปปล้นค่ายขงเบ้ง สุม้าสูจึ่งว่าซึ่งบิดาจะทำการครั้งนี้อย่าเพ่อเชื่อหนังสือแต้บุ๋นก่อน เกลือกขงเบ้งคิดอ่านซ้อนกลก็จะมีอันตรายถึงท่าน ขอให้แต่งนายทหารยกไปปล้นค่าย ท่านจงยกหนุนไปข้างหลัง ถึงอับจนก็จะได้แก้ไขง่าย สุมาอี้เห็นชอบด้วยจึงให้จีนล่งคุมทหาร
